فعالیت بدنی به عنوان یک عامل پیشگیری کننده از بیماری های غیرواگیر دار درمردان سالمند شهر تهران

پیش زمینه: سالمندی با ایجاد تغییرات فیزیولوژیک در بدن منجر به افزایش ریسک ابتلا بهبیماری های غیرواگیر میشود. هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی فعالیت بدنی به عنوانیک عامل پیشگیری کننده از بیماری های غیرواگیر دار در مردان سالمند شهر تهران بود.روش تحقیق: در این پژوهش مقطعی ۴۲۲ نفر از مردان سالمند بالای ۶۰ سال شهر تهرانبه صورت داوطلبانه و از پارک های شهر تهران شرکت کردند. ابتدا شاخص های دموگرافیکآزمودنی ها و سپس شاخص های آنتروپومتریک شامل وزن، قد، دور کمر و دور لگن بااستفاده از ترازوی دیجیتال مدل OMRON و متر نواری اندازه گیری و ثبت شد. سطحفعالیت بدنی با استفاده از پرسشنامه ی مقیاس فعالیت بدنی در سالمندان ) PASE ( اندازهگیری شد. تجزیه و تحلیل آماری داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS ورژن ۲۶ انجام شد.یافته ها: نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل آماری داده ها حاکی از ارتباط معکوس و معنی دارسطح فعالیت بدنی با بیماری های قلبی عروقی ) P<۰.۰۴ ( و تعداد بیماری ها ) P<۰.۰۳ ،)ارتباط مثبت و معنی داری میان شاخص توده بدنی ) BMI ( با بیماری پرفشارخونی( P<۰.۰۱۷ ( و تعداد بیماری ها ) P<۰.۰۰۲ ( و ارتباط مستقیم و معنی داری میان نسبت دورکمر به لگن ) WHR ( با دیابت نوع ۲ ( P<۰.۰۰۱ ( و تعداد بیماری ها ) P<۰.۰۰۲ ( بود. نتیجهگیری: با توجه به نتایج پژوهش حاضر میتوان بیان کرد که بکارگیری راهکارهایی در جهتافزایش سطح فعالیت بدنی از طریق کاهش شیوع بیماری های غیرواگیر دار منجر به افزایشسطح سلامت سالمندان در جامعه میشود.

کلیدواژه ها:

سالمندی ، فعالیت بدنی ، دیابت نوع ۲ ، پرفشارخونی ، PASE ، بیماری های قلبیعروقی