ورزش های مقاومتی و هوازی و دیابت در بیماران دیابتی نوع۱و:۲ مطالعه مروری

مقدمه و هدف : هدف از این مطالعه ، مروری بر نقش ورزش های هوازی ومقاومتی در دیابت نوع۱و۲ میباشد. بیماری دیابت یکی از اختلالات متابولیسمی شایع غیر واگیر دار است که پیروی از یک رژیم غذایی مناسب می تواند تا حدود ۸۰ درصد در کنترل قندخون بیماران دیابتی ، نقش مهمی داشته باشد.هجمعیت سالمندان ایران در حال ازدیاد است و درصد بالایی از این جمعیت دچار دیابت هستند. با توجه به این که مفهوم سالمندی فعال تاکنون در سایه بیماری های مزمنی که در سالمندی شیوع بالا دارند نظیر دیابت، توسعه نیافته، مطالعه حاضر، با هدف تحلیل مفهوم سالمندی فعال در سالمندان دیابتی و اثرفعالیت های ورزشی بر دیابت است. دیابت ملیتوس شایع ترین مشکل متابولیکی می باشد. تخمین زده می شود شیوع آن در سراسر جهان تا سال ۲۰۵۰ به ۲۱٪ برسد. در ایران درصد شیوع دیابت نیز حدود ۱۴٪ تخمین زده می شود.روش تحقیق: در مطالعه ی حاضر پس از جمع آوری منابع و مقالات مرتبط، چندین مقاله ی لاتین و فارسی در بازه ی زمانی ۵ سال اخیر که پیرامون مولفه های اصلی این پژوهش بود انتخاب شد و به مرور آن ها پرداخته شد و از مبانی نظری و یافته های آن ها در این پژوهش استفاده گردید.بحث و نتیجه گیری: دیابت به نوع و II تقسیم بندی می شود، دیابت نوع ۱ به علت کمبود ترشح انسولین است و دیابت نوع II از مقاومت به انسولین و عدم ترشح جبرانی انسولین ایجاد می شود. هدف درمان در دیابت، تنظیم متابولیسم گلوکز، چربی و نیز تنظیم فشار خون به منظور جلوگیری و یا به تاخیر انداختن عوارض مزمن دیابت است. رژیم غذایی، دارو و فعالیت بدنی سه روش اصلی درمان دیابت می باشد. فعالیت ورزشی استقامتی، مقاومتی و ترکیب هر دو در کنترل دیابت و عوارض جانبی خطرناک آن مفید است. یک جلسه تمرین هوازی حساسیت به انسولین را به مدت ۲۴-۷۲ ساعت افزایش میدهد. تاثیر مثبت فعالیت ورزشی به کاهش وزن، افزایش Glut۴ عضله، افزایش جریان خون، کاهش تولید گلوکز کبدی و طبیعی شدن چربی خون مرتبط می باشد. تمرین مقاومتی دراز مدت، تحمل گلوکز و حساسیت انسولینی را بهبود می بخشد و با افزایش توده عضله اسکلتی ذخیره گلوکز آن را افزایش میدهد. تجویز ورزش برای بیماران دیابتی باید با توجه به وجود عوارض بیماری،سطح ناتوانی و محدودیت های ارتوپدی باشد. لذا یک تیم متشکل از چندین متخصص برای تعیینسطح و پروتکل برنامه ورزشی برای بیمار موردنیاز است. از آنجایی که نشان داده شده است فعالیتبدنی از پیشرفت دیابت نوع ۲ جلوگیری می کند، بنابراین برنامه های ورزشی مناسب باید بیشتر درسیستم های مراقبت بالینی افراد در معرض دیابت نوع ۲ قرار گیرد. در این مقاله بطور مختصرمسیرهای پاتوفیزیولوژیک بیماری دیابت نوع ۲ مرور می شود. سپس با جزئیات بیشتر مزایای تمریندرمانی بر کنترل گلیسمیک و ریسک فاکتورهای قلبی عروقی در بیماری دیابت نوع ۲، همراه باتوصیه هایی برای شرکت در برنامه های ورزشی بحث خواهد شد.

کلیدواژه ها:

دیابت نوع ۱ ، دیابت نوع ۲ ، تمرین مقاومتی ، تمرین هوازی ، کنترل