تولید نانوالیاف های الکتروریسی بر مبنای زیست پلیمر پلی کاپرولاکتون/کیتوسان و بهینه-سازی نسبت کیتوسان موجود در الیاف با استفاده از آزمون های فیزیک و مکانیکی

در این پژوهش از روش نوین الکتروریسی برای تولید نانوالیاف پلی کاپرولاکتون/کیتوسان بهره گرفته ایم؛ چراکه اینروش توانایی در ترکیب کردن چند پلیمر باهم را داراست. باتوجه به فراوانی، ارزانی و زیست تخریب پذیری پلیمرطبیعینظیر کیتوسان؛ و استفاده از آن درکنار یک پلیمرمصنوعی نظیر پلی کاپرولاکتون PCL ، می بایست بهینه سازی غلظتکیتوسان CS در نانومت های الکتروریسی شده پلی کاپرولاکتون/کیتوسان با استفاده از تصاویر SEM و ارزیابی هایمکانیکی نظیر مقاومت کششی و مقاومت در برابر پارگی و سنجش آبدوستی و آبگریزی سطح برای کاربرد در شرایطدلخواه صورت پذیرد. قطر الیاف در محدوده ی ۱۹۰ نانومتر بود، همچنین با استفاده از آزمون مکانیکی (مقاومت کششی وافزایش طول در برابر پاره شدن) و سنجش آبدوستی و آبگریزی نانوالیاف، ویژگی فیزیکومکانیکی نانوالیاف بررسی شد؛بگونه ای که با افزایش میزان کیتوسان سطحی آبدوستتر همراه با مقاومت کششی بالاتر حاصل می شود.

کلیدواژه ها:

الکتروریسی ، نانوالیاف ، کیتوسان ، پلی کاپرولاکتون ، بهینه سازی ، مقاومت کششی