افزایش کیفیت محیطی بافت های فرسوده شهر با رویکرد توجه به شاخص هایاجتماعی(مطالعه موردی : منطقه ۸ شیراز)

در دهه های اخیر موضوع کیفیت محیط شهری به یک بحث تخصصی و عمومی در جامعه تبدیل شده است و توجه مردم ازاهداف مادی، به ماهیت زندگی در مجموعه های ناکارآمد شهری معطوف شده است. به طوری که امروزه افزایش کیفیت محیطشهرها یکی از اهداف مهم طرح های شهری می باشد که می تواند زمینه ساز حضور مردم در عرصه اجتماعی را فراهم آورد.پژوهش حاضر با هدف ارتقای کیفیت محیطی بافت فرسوده شهری با تاکید بر مولفه های اجتماعی منطقه ۸ شیراز انجام شد.از این رو روش پژوهش تحقیق حاضر کاربردی و از نوع توصیفی تحلیلی بوده که به روش پیمایشی اجرا شده است. برای -تجزیه وتحلیل داده ها در بخش توصیفی از فراوانی، درصدها استفاده گردیده است. در بخش استنباطی، از آزمون همبستگیپیرسون استفاده شده است. جامعه آماری کلیه ساکنین منطقه ۸ شهر شیراز می باشد. که از بین جامعه آماری ۳۸۴ نفر بهعنوان نمونه آماری و به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شد.نتایج پژوهش نشان داد که :انسجام اجتماعی و ارتقای کیفیت محیطی بافت فرسوده شهری رابطه معناداری وجود دارد. بین اعتماد اجتماعی و ارتقای کیفیت محیطی بافت فرسوده شهری رابطه معناداری وجود دارد

کلیدواژه ها:

ارتقای کیفیت محیطی ، بافت فرسوده شهری ، منطقه ۸ شیراز.