کاربرد مفهوم اکسرژی در ساختمان های انرژی خالص صفر

در سالهای اخیر، مفهوم انرژی خالص صفر باهدف کاهش مصرف انرژی و توسعه سامانه های تجدیدپذیر در محل برایدستیابی به تعادل سالانه انرژی، محبو بیت فزاینده ای را در سطوح مختلف ساختمان ها و جوامع به دست آورده است. اما علیرغممطالعات گسترده در این حوزه، هنوز رویکرد جامعی ارائه نشده است تا بتواند پاسخگوی همه ملاحظات فنی، اقتصادی و زیست-محیطی مرتبط با ساختمانهای انرژی خالص صفر باشد؛ لذا در پژوهش حاضر، سه تع ی ر ف خالص صفر به نام های " اکسرژیاقتصادی خالص صفر" ، " اکسرژ ی- محیط زیست خالص صفر" و " اکسرژی توسعه یافته خالص صفر" ارائه شده است تا بدینوسیلهبینش های به دست آمده از تعاریف قبلی برای توسعه مناسبترین پیکربندی تکمیل گردد. این رویکردها به همراه رویکرد اکسرژیخالص صفر در یک ساختمان انرژی کارا با تغییر پارامترهای حامل های انرژی تجدیدپذیر و شبکه و همچنین اعمال تغییراتالگوی مصرف بار به لحاظ فنی موردمطالعه و ارزیابی قرار گرفتند . نتایج این پژوهش نشان داد که رویکرد اکسرژی خالصبه تنهایی نمی تواند نواقص رویکردهای موجود را برطرف نماید. همچنین نتایج به دست آمده با استفاده از روش اکسرژ ی-محیط زیست خالص صفر به دلیل استفاده از دو مفهوم اکسرژی و ارزیابی چرخه حیات سامانه، نتایج جامع تری را نسبت به روشآلایندگی انرژی خالص صفر ارائه می دهد. اما رویکردهای اکسرژی اقتصادی و اکسرژی توسعه یافته خالص صفر، بهترین انعطاف-پذیری را به تغییرات پارامترهای شبکه و سامانه تجدیدپذیر و همچنین تغییرات الگوی مصرف بار نشان دادند؛ لذا به صورت کلی،روشهای پیشنهادی به عنوان مکمل تعاریف فعلی انرژی خالص صفر برای کمک به طراحی سامانه های پایدار توصیه می شود.

کلیدواژه ها:

ساختمان انرژی خالص صفر ، اکسرژی اقتصادی ، اکسرژ ی-محیط زیست ، اکسرژی توسعه یافته