اشتغال به کار زندانیان در حقوق موضوعه ایران

یکی از حقوق زندانیان فراهم بودن زمینه های اشتغال و فراگیری و حرکت مختلف جهت آماده شدن آن ها برای بازگشت مطلوب و سعادتمندانه به جامعه می باشد. یکی از عوامل اصلی ارتکاب به جرائم مختلف نداشتن حرفه و شغل می باشد، لذا واجب است که در دوران حبس شخص خاطی بتواند شغل و حرفه ای را جهت تامین زندگی خود فراگیرد. این پژوهش به منظور بررسی اشتغال به کار زندانیان در حقوق موضوعه ایران انجام گرفته است. سوال اصلی پژوهش این است که اشتغال به کار برای زندانی تکلیف است یا حق تلقی می گردد؟ با توجه به اینکه اصلاح و تربیت مجرمان و زندانیان و بازسازگاری اجتماعی آنان یکی از اهداف مهم هر جامعه و از دغدغه های مردم و مسئولان می باشد و سالانه هزینه های هنگفتی صرف این مهم می گردد. افزایش رو به رشد تعداد زندانیان در کشور و دامنه سنی محکومان به حبس که نشان دهنده جوانی این جمعیت می باشد، اهمیت حرفه آموزی و اشتغال زندانیان را بیش از پیش به یکی از مسائل موردبحث و مهم تبدیل کرده است. اشتغال به کار و حرفه آموزی زندانیان از دیدگاه های مختلفی می تواند موردبحث قرار گیرد. تعداد زیاد زندانیان هزینه های بی شماری را به حکومت و به طور اخص به سازمان زندان ها تحمیل می کند. اشتغال زندانیان می تواند بسیاری از هزینه های نگهداری زندانیان را جبران نموده و زندانیان می تواند از مزایای شغل و حرفه نظیر ارضای نیازهای روانی و روحی شغل، تامین هزینه های امرارمعاش خانواده خود و یادگیری تاثیر کار بر اصلاح رفتار خود بهره مند گردند. علاوه بر این اهمیت و توجه دین اسلام بر کسب روزی حلال و نکوهش بیکاری و سربار بودن فرد باعث گردیده در این پژوهش به این موضوع پرداخته شود. این پژوهش از نوع توصیفی- تحلیلی است و روش گردآوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای است.

کلیدواژه ها:

زندانیان ، جرم شناسی ، اشتغال به کار ، حقوق کیفری ایران