مروری بر ادبیات و آثار مربوط به خودرهبری از طریق ارائه یک الگوی مفهومی

در این تحقیق، ضمن مروری بر پیشینه تاریخی، تعاریف و مبانی نظری مرتبط با رهبری و خودرهبری، محقق با نگاهی به پژوهش های پیشین، به نقد برخی از مدل های ارائه شده در مطالعات مورد نظر در خصوص استراتژی های خودرهبری و آثار آن در سیستم های اقتصادی و اجتماعی پرداخته است. بر اساس نتایج حاصل از بررسی های صورت گرفته، شناخت نگرش سیستمی و به کارگیری تفکر سیستمی از سوی مسئولان و دست اندرکاران، ضرورتی برای درک بهتر مسائل و مشکلات سازمان به شمار رفته و به کارگیری تفکر سیستمی می تواند بر عملکرد مدیران و اثربخشی سازمانها موثر باشد. شکاف تحقیقاتی که محقق در این پژوهش به آن دست یافت، این است که موضوع تفکر سیستمی و بررسی اثرهای آن بر پدیده های سازمانی و به خصوص خودرهبری، رفتار نوآورانه و اثربخشی سازمانی، به خوبی تبیین نشده است. در این پژوهش، پس از نقد و بررسی مطالعات صورت گرفته و مدل های ارائه شده در مطالعات پیشین، ملاحظه می شود در هیچکدام از پژوهش های انجام شده، به بررسی و ارائه الگویی برای خودرهبری بر رفتار نوآورانه و عملکرد فردی و سازمانی پرداخته نشده است. به نظر می رسد، مفهوم خودرهبری پتانسیل قابل توجهی برای استفاده در محیط های سازمانی امروزی که با توانمندسازی و ساختارهای غیرمتمرکز جدا شده اند، دارد؛ در واقع، خودرهبری غالبا به عنوان یک ساز و کار عمده برای تسهیل توانمندسازی در نظر گرفته شده است. لذا، این پژوهش به طراحی الگویی برای خودرهبری مدیران با استفاده تفکر سیستمی بر سه استراتژی عمده، همچون استراژی رفتارمحور، تفکر سازنده و پاداش طبیعی پرداخته است تا در راستای آن، و با ارائه راهکارهایی برای بهبود اثربخشی و عملکرد فردی و سازمانی از طریق رفتار نوآورانه مورد استفاده قرار گیرد. لازم به ذکر است، در نگرش سیستمی مولفه های کلنگری، تاثیر غیرمستقیم، ارزیابی اهمیت و استفاده از نماهای چندبعدی، تاثیر بسزایی در کمیت و کیفیت مهارت های خودرهبری دارد.

کلیدواژه ها:

رهبری ، خودرهبری ، رفتار نوآورانه ، عملکرد فردی و سازمانی ، نگرش سیستمی