موانع پیشروی نخبگان سیاسی در فرآیند برنامه ریزی توسعه اقتصادی جمهوری اسلامی ایران

مساله توسعه و علی الخصوص توسعه اقتصادی پس از انقلاب اسلامی و همچنین دوران پساجنگ تحمیلی، همواره یکی از دغدغه های اصلی کارگزاران و نخبگان سیاسی در جمهوری اسلامی ایران بوده است. ولی نخبگان در این مسیر با موانع متعددی روبرو بوده اند که اغلب این موانع ریشه در روحیات، تفکرات و اقدامات خود نخبگان دارد. مقاله حاضر با هدف واکاوی و بررسی دقیق موانع پیشروی نخبگان و کارگزاران سیاسی در جمهوری اسلامی ایران در راستای برنامه ریزی و سیاستگذاری توسعه اقتصادی تهیه شده است. این مقاله در زمره تحقیقات «کاربردی» قرار می گیرد و در تهیه آن، روش «توصیفی - تحلیلی» به کار گرفته شده است و از منابع اسنادی و کتابخانه ای جهت جمع آوری داده ها و از روش «تحلیل مضمون» برای تحلیل این داده ها استفاده شده است. یافته های این پژوهش نشان می دهد که موانع مشخصی در مقابل نخبگان سیاسی در فرآیند برنامه ریزی توسعه اقتصادی کامل و دقیق وجود دارد که عبارتند از: «آموزش توسعه محور در نظام آموزشی ابتدایی و عالی»، «عدم وجود تفکر و روحیه توسعه گرایی در نخبگان و کارگزاران سیاسی» ، «عدم اجماع همیشگی بین نخبگان نظری در تدوین برنامه های توسعه». لازمه برنامه ریزی دقیق توسعه اقتصادی و اجرای آن، رفع همه این موانع است که نیازمند تلاش و برنامه ریزی دقیق توسط تمامی طبقات جامعه و نخبگان است.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی ، توسعه ، کارگزاران ، مانع ، نخبگان