تحلیل ساماندهی آرامستان ها

یکی از عناصر شهری که از نظر هویتی در حال تغییر است آرامستان ها هستند. گسترش اسلام و رشد آیین تشیع، نقطه اوج توسعه فضاهای آرامگاهی است. در طی تاریخ در میان اماکن مقدسه، مقابر امامان شیعه و بستگان آنها در کربلا، نجف، مشهد، قم و سامرا کانون های طبیعی تمایلات مذهبی مردم شیعه هستند. در نتیجه خیلی زود بنای آرامگاه ها به عنوان سمبل خواسته های فرهنگی، مذهبی و سیاسی و اجتماعی شیعه شناخته شده است. رشد سریع فرهنگ زیارت قبور ائمه و خواندن نماز و ادعیه و ختم قرآن در این امکنه و رقابت روزافزون در به خاک سپردن مردگان در جوار مزار آن بزرگواران همه از عواملی بود که باعث توسعه فضاهای آرامگاهی میشد. همچنان که مرگ مرحله ای گریزناپذیر از حیات انسان است، آرامستان نیز همواره یکی از فضاهای اصلی و غیرقابل اجتناب هر سکونت گاه انسانی و از آن جمله شهرهای ایرانی - اسلامی بوده است. در پژوهش حاضر به تحلیل ساماندهی آرامستان ها از منظری بومی و اسلامی پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

واژگان کلیدی: آرامستان ، الگوی ایرانی اسلامی ، مدیریت ، معماری آرامستان