نگرش و نگارش داستانی ابوالفضل بیهقی

تاریخ بیهقی به مثابه تاریخی ادبی، وجه داستانی قابل مطالعه ای دارد که لازم است ضمن بررسی از منظر داستان شناسی، از منظری نسبتا تازه که از آن تعبیر به نگرش داستانی شده هم مورد بررسی قرار گیرد. از این رو، ابتدا به وجه نظری «داستان» و «تاریخ» بیهقی می پردازیم. نیز این سوال در خور اهمیت است که تاریخ بیهقی به مثابه «تاریخ» چگونه به «ادبیات» می گراید و بالعکس البته این دغدغه پررنگی است که گرایش به تاریخ نویسی در تاریخ بیهقی نظر به تاکید بایسته بر درست نویسی چگونه ممکن است هنگام درآمدن به قالب داستان و احیانا افسانه - در انعکاس ادب عامه - از تناقض اتقان تاریخی و اوهام افسانه ها بسلامت گذشته باشد، به خصوص که در روزگار پدید آمدن تاریخ بیهقی هنوز نمی توان از مولفه های «داستان نویسی» به معنایی که امروز فهمیده می شود سخن گفت و به اعبتار «قصه» بودن تاریخ بیهقی، ظن مبالغه آمیزی در نگرش بیهقی قوت دارد. به هر روی، بیهقی در روزگاری تاریخ می نوشته که هنوز تاریخ، داستان در معنای قدیم آن بوده است]، چنان که پیش از او بسیاری تاریخ را با داستان حکایت کرده اند، لذا بیهقی گویی به میل عصر خود و به این نگرش مردم که تاریخ را داستان می دانسته اند پاسخ مثبت داده است. این مطالعه به روش کتابخانه ای و توصیفی صورت پذیرفته است.

کلیدواژه ها:

تاریخ بیهقی ، قصه ، داستان ، قصه تاریخی ، تصنیف ، تاریخ