نقش دیالوگ و نقل قول در روایت های تاریخ بیهقی

در چند دهه اخیر جنبه های مختلفی از تاریخ بیهقی بررسی و زوایای ناشناخته از آن روشن شده است، تا آن جا که بسیاری از پژوهشگران، این اثر را رمان دانسته اند و برخی روایتی سینمایی برای آن متصور شده و حتی جنبه های دراماتیک و نمایشی اش نیز مورد توجه قرار گرفته است. از سوی دیگر دقت نظر در نظریه های روایت و همچنین مانیفست های گزارش های مطبوعاتی، جلوه ای تازه از تاریخ بیهقی را نمایان ساخت. تاریخ بیهقی در زمره روایت های واقع گر می گنجد و شیوه روایگری خالق این کتاب، مشابه گزارش های مطبوعاتی، موسوم به «روایی - داستانی» است از میانه های دهه ۶۰ میلادی در نظریه پردازی های روزنامه نگارانه، رویکردهای داستانی با گزارش نویسی در سبک «روزنامهن گاری نوین» به عنوان یک اصل مهم پذیرفته شده است. «توجه به شخصیت فردی»، «گفت و شنودهای وسیع»، «بیان جزئیات نمادی» و «توصیف صحنه به صحنه» ویژگی های اساسی روزنامه نگاری نوین است که نقش دیالوگ و نقل قول ها از سایر سازه ها پررنگ تر بوده و بیهقی در پیشبرد روایت به بهترین شکل آن بهره برده است. او با استفاده از این سازه ها، به روایت جذابیت بخشیده و از سوی دیگر بخش اعظم معرفی کاراکترها و شخصیت پردازی در این روایت ها بر دوش دیالوگ ها و نقل قول هایی است که در خلال روایت بیان می شود.

کلیدواژه ها:

تاریخ بیهقی ، دیالوگ ، نقل قول ، روزنامه نگاری نوین