اولویت بندی فرصتها و تهدیدها در استعدادیابی ورزشی دانش آموزان

در قرن حاضر در حوزه ی علم تربیت بدنی و ورزش، استعدادیابی ورزشی به یک موضوع مهم تبدیل شده است و با توجهبه لزوم توجه به استعدادهای ورزشی از سن پایه، شناسایی و اولویت بندی فرصت ها و تهدیدهای استعدادیابی در حوزه یورزش دانش آموزی اهمیت زیادی دارد. لذا هدف مطالعه ی پیش رو، اولویت بندی فرصت ها و تهدیدها در استعدادیابیورزشی دانش آموزان بود. این پژوهش جز مطالعات کاربردی به شمار می رود و جامعه ی آماری آن، شامل همه ی معلمان تربیت بدنی وزارت آموزش و پرورش بود که تعداد ۲۵۴ نفر از آنان به طور تصادفی از جامعه ی دردسترس، به عنوان نمونه ی آماری درنظر گرفته شدند. برای انجام پژوهش از یک پرسشنامه ی محقق ساخته با بهره گیری از متون نظری و تجارب جهانی استفاده گردید. ضمنا جهت تایید روایی، این پرسشنامه در اختیار تعدادی از اساتید مدیریت ورزشی قرار گرفت و نظرات آنان در ویرایش نهایی پرسشنامه لحاظ گردید. برای تعیین پایایی پرسشنامه نیز از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد که مقدار آن ۰,۸۶ به دست آمد. سپس تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های توصیفی و استنباطی در نرم افزار SPSS انجام شد. براساس یافته های این پژوهش، کثرت جمعیت دارای استعداد ورزشی در آموزش و پرورش، افزایش میزان توجه به ارتقای سطح علمی ورزش دانش آموزی کشور در سال های گذشته و توجه بیشتر مسئولان آموزش و پرورش به استعدادیابی و استعدادپروری و استعدادداری (نگهداری استعدادها) در ورزش در سال های اخیر به عنوان مهم ترین فرصت ها (اولویت های اول تا سوم) و عدم حمایت فدراسیون ها و بخش خصوصی از ورزش دانش آموزی، تمرکز بسیاریاز مسئولان بر نتیجه گرایی به جای فرآیندگرایی در ورزش و تمرکز بر طرح های زودبازده استعدادیابی ورزشی به عنوان مهم ترین تهدیدها (اولویت های اول تا سوم) شناسایی شدند. به طور کلی براساس یافته های به دست آمده، مسئولین تربیت بدنی وزارت آموزش و پرورش کشور می بایست برای کاهش تهدیدها برنامه ریزی و چاره اندیشی نمایند.

کلیدواژه ها:

استعدادیابی ورزشی ، فرصت ها ، تهدیدها ، دانش آموزان ، آموزش و پرورش