بررسی رابطه یادگیری سازمانی با خودکارآمدی عمومی کارمندان در سازمان آموزش و پرورش استان خراسان رضوی

یادگیری سازمانی فرایندی است که به وسیله ی آن سازمان تجارب اعضایش را جذب و در راستای اصلاح فعالیت هایسازمانی به کار می گیرد. از طرفی خودکارآمدی عمومی عبارت است از عقیده ی شخصی افراد درباره تواناییشان برای انجامیک وظیفه یا رفتار به صورت موفقیت آمیز.هدف این مطالعه بررسی رابطه بین یادگیری سازمانی با خودکارآمدی عمومی کارمندان در سازمان آموزش و پرورش استان خراسان رضوی بود. این پژوهش از نظر هدف، جز مطالعات کاربردی به شمار میرود. جامعه ی آماری پژوهش، شامل همه ی کارمندان سازمان آموزش و پرورش استان خراسان رضوی و مناطق تابعه بوده و تعداد ۱۱۰ نفر به طور تصادفی از جامعه ی دردسترس، به عنوان نمونه ی آماری درنظر گرفته شدند. ضمنا از دو پرسشنامه ی یادگیری سازمانی گومژ و همکاران و خودکارآمدی عمومی بندورا استفاده گردید. برای تایید روایی، پرسشنامه ها در اختیار تعدادی از اساتید مدیریت قرار گرفت و با توجه به استاندارد بودن آنها نظر مغایری دریافت نشد. به منظور تعیین پایایی پرسشنامه ها از آزمون آلفای کرونباخ استفادهشد که پایایی پرسشنامه های یادگیری سازمانی (α =۰/۸۸) و خودکارآمدی عمومی ( α=۰/۸۴) به دست آمد. سپس تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از آزمونهای کالموگروف- اسمیرنوف، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام انجام گرفت. یافته های پژوهش نشان داد که بین یادگیری سازمانی و مولفه های آن شامل تعهد مدیریت، دید سیستمی، فضای باز و آزمایشگری و یکپارچه سازی و انتقال دانش با خودکارآمدی عمومی در بین کارمندان آموزش و پرورش استان خراسان رضوی رابطهی معنادار و مثبتی وجود دارد و همچنین مولفه های یادگیری سازمانی قادر به پیشبینی تغییرات خودکارآمدیعمومی در کارمندان بودند.

کلیدواژه ها:

یادگیری سازمانی ، خودکارآمدی عمومی ، کارمندان ، خراسان رضوی ، آموزش و پرورش.