بررسی و مقایسه روش های مسیریابی و توازن بار در سیستم های شبکه بر روی تراشه

با ورود به زمینه ساخت قطعات مجتمع در مقیاس بزرگ و پیشرفت فناوری، سیستمهای روی شبکه نمیتوانندشبکه روی تراشه یک زیر بنای ارتباطی نوین برای سیستم روی تراشه محسوب میشود. یک شبکه روی تراشه، متشکل از لینکها و گره ها میباشد و هر گره، از یک المان پردازشی و یک مسیریاب تشکیل شده است. افزون بر طراحی معماری مطلوب برای شبکه و ایجاد ساختاری منظم، الگوریتمهای مسیریابی ارائه شده نیز تا میزان بسیاری کارایی شبکه های روی تراشه را تحت تاثیر قرار میدهند. تاکنون، الگوریتم های مسیریابی بسیاری درشبکه روی تراشه به منظور بهبود کارایی شبکه ارائه شده است، کارکرد شبکه روی تراشه، به طور گستردهای به الگوریتم مسیریابی استفاده شده در آن، وابسته است. الگوریتم مسیریابی، مسیر میان گره مبدا و مقصد را معین مینماید. در یک شبکه روی تراشه، منابع بر پایه نظم و ترتیب خاصی کنار هم قرار دارند. کارایی نوع و ابعاد توپولوژی تا میزان بسیاری به روش مسیریابی مورد استفاده در آن، بستگی دارد. از جنبه های کاربردی در شبکه روی تراشه، توازن بار میباشد که کارکرد شبکه را تحت تاثیر قرار میدهد. توازن بار، به معنای ارسال اطلاعاتدر جهات متفاوت شبکه میباشد؛ به گونه ای که میانگین اطلاعات ارسالی در همه مسیرهای شبکه تقریبا یکسانباشد. توازن بار، به شبکه کمک مینماید تا از به وجود آمدن نقاط داغ در شبکه جلوگیری گردد. در این مقاله، الگوریتمها و مکانیسمهای توازن بار، بررسی و ارزیابی خواهند شد.

کلیدواژه ها:

شبکه بر روی تراشه ، مسیریابی ، توازن بار ، مصرف انرژی