تاثیر ارزیابی آمادگی بیمار با هدایت پرستار بر طول مدت تهویه مکانیکی: کارآزمایی بالینی تصادفی شده

زمینه و هدف: بررسی آمادگی بیمار جهت جداسازی از دستگاه تهویه مکانیکی، فاز مهمی از فرآیند جداسازی است. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر ارزیابی آمادگی جداسازی بیمار با هدایت پرستار بر طول مدت تهویه مکانیکی بیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه انجام گرفت. روش بررسی: در این مطالعه کارآزمایی بالینی، ۵۰ بیمار بخش مراقبت های ویژه که به تهویه مکانیکی بیشتر از ۴۸ ساعت نیاز داشتند به روش نمونه گیری آسان انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه ۲۵ نفره قرار گرفتند. برای گروه مداخله از پرسشنامه بررسی آمادگی جداسازی Burn استفاده شد و گروه کنترل طبق روال معمول بخش از دستگاه جدا شدند. یافته ها با کمک روش های آماری توصیفی و آزمون‎ های تی مستقل، کای اسکوئر و همبستگی پیرسون تجزیه و تحلیل شدند. سطح معنی داری برابر با ۰۵/۰ در نظر گرفته شد. یافته ها: میانگین طول مدت تهویه مکانیکی در گروه مداخله، به طور معنی داری کمتر از گروه کنترل بود (۰۳/۰>p). همچنین بین نمرات چک لیست Burn و طول مدت تهویه مکانیکی، ارتباط معکوس و معنی داری وجود داشت (۰۴/۰>p، ۲۶۳/۰-r=). نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد سنجش آمادگی بیمار جهت جداسازی از دستگاه تهویه مکانیکی توسط پرستار در طول روز یک روش ایمن بوده و نسبت به روش های معمول اجرا شده در بخش مراقبت های ویژه باعث کوتاه تر شدن طول مدت تهویه مکانیکی می شود.

کلیدواژه ها:

Ventilator Weaning ، Patients ، Mechanical Ventilation ، A Randomized Clinical Trial ، جداسازی از دستگاه تهویه مکانیکی ، بیماران ، تهویه مکانیکی ، کارآزمایی بالینی تصادفی شده