تاثیر عصاره هیدروالکلی برگ بارهنگ (Plantago major) بر سطح سرمی انسولین ،گلوکز و هیستولوژی بافت پانکراس و کلیه در موش های دیابتی شده

زمینه و هدف: دیابت نوع ۱ به علت نقص در ترشح انسولین ایجاد می شود. در این مطالعه تاثیر بارهنگ بر سطح سرمی انسولین و گلوکز و اثر ترمیمی عصاره بر بافت پانکراس و آثار نفروپاتی ناشی از دیابت مورد بررسی قرار گرفت. روش بررسی: ۳۰ سر موش صحرایی نر به سه گروه تقسیم شدند: گروه اول (کنترل سالم) که با سرم فیزیولوژی تیمار شدند و دو گروه بعدی به وسیله تزریق داخل صفاقی استرپتوزوتوسین دیابتی شدند. یک گروه از موش های دیابتی mg/kg/bw۱۰۰ عصاره برگ بارهنگ را به مدت ۶ هفته به روش داخل صفاقی دریافت کردند و گروه سوم به عنوان کنترل دیابتی در نظر گرفته شدند. بعد از اتمام دوره تیمار، خونگیری انجام و سطح سرمی گلوکز، انسولین، کراتینین و BUN سنجش شد. پس از تهیه مقاطع بافتی، رنگ آمیزی باH & E  برای پانکراس و PAS برای کلیه انجام شد .مطالعات بافتی توسط میکروسکوپ نوری صورت گرفت. داده ها با استفاده از آزمون آنالیز واریانس و آزمون تعقیبی توکی تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: در این مطالعه، عصاره بارهنگ؛ سطح سرمی گلوکز، BUN و کراتینین را کاهش و سطح سرمی انسولین را نسبت به گروه دیابتی افزایش داد (۰۵/۰p<). همچنین به طور معنی دار باعث افزایش میانگین قطر و تعداد جزایر پانکراس گردید (۰۵/۰p<). نتیجه گیری: عصاره بارهنگ می تواند اثر هایپوگلایسمی خود را از طریق بازسازی جزایر پانکراس اعمال کند، همچنین قادر به بهبود عوارض کلیوی ناشی از دیابت نیز می باشد.

کلیدواژه ها:

Plantago major ، Insulin ، Rat ، Diabetes ، بارهنگ ، انسولین ، رت ، دیابت