اثر عصاره سیر بر میزان اینترلوکین-۱۲و اینترلوکین-۱۰ حاصل از ماکروفاژهای آلوده به لیشمانیا ماژور

زمینه و هدف: لیشمانیوزیس، بیماری است که به وسیله چندین گونه از تک یاخته های جنس لیشمانیا ایجاد می گردد. سیر نیز به عنوان یک عامل درمانی، جزء معمول ترین گیاهان مرسوم در پزشکی محسوب می شود. این مطالعه با هدف، بررسی اثر عصاره سیر در افزایش سیتوکین های اینترلوکین-۱۰ و اینترلوکین-۱۲ در محیط کشت از طریق ماکروفاژها برای دریافت و تخریب لیشمانیا صورت گرفت. روش بررسی: بعد از پرولیفراسیون ماکروفاژها در محیط کشت و انکوباسیون با لیشمانیا طی مدت ۷۲ ساعت، عصاره آبی سیر با دوزهای (ml/gµ۱۴۸ ،۷۴ ،۳۷ ،۵/۱۸ ،۲۵/۹) به مدت ۱۸، ۲۴ و ۴۸ ساعت اضافه گردید. به منظور آزمون مصونیت عصاره ها و سلول هایJ۷۴۴  تیمارشده عصاره و میزان زنده بودن سلول ها با استفاده از تریپان بلو، تستMTT  انجام شد. سپس میزان ترشح اینترلوکین های-۱۰ و ۱۲ از ماکروفاژهای آلوده به لیشمانیا توسط تستELISA  ارزیابی گردید. یافته ها: در این مطالعه، استفاده از عصاره سیر با دوز ml/gµ۳۷ به مدت ۴۸ ساعت، باعث گردید که ماکروفاژها با ترشح اینترلوکین ۱۲، پروماستیگوت های موجود را تخریب کنند. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد اینترلوکین-۱۲ برای دفاع در مقابل پاتوژن های انگلی، کاربرد قطعی دارد. همچنین استفاده از اینترلوکین-۱۲ در مقابل حمله انگل لیشمانیا، یک پاسخ ایمنی قطعی محسوب می شود.

کلیدواژه ها:

Leishmania Major ، Garlic (Allium sativum) ، Interleukin-۱۲ ، Interleukin-۱۰ ، Macrophages ، لیشمانیای ماژور ، سیر ، اینترلوکین-۱۰ ، اینترلوکین-۱۲ ، ماکروفاژها.