خیر و شر در آیین مزد یسنی
محل انتشار: پژوهشنامه ادب حماسی، دوره: 2، شماره: 2
سال انتشار: 1385
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 164
فایل این مقاله در 32 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JPNFA-2-2_004
تاریخ نمایه سازی: 2 آبان 1401
چکیده مقاله:
آریاییان از دیرباز به دو مبدا خیر و شر قائل بودند. در یک سو اهورا مزدا و در سوی دیگر اهریمن قرار داشت. امور نیک و خیر مانند روشنایی و باران و همه نیکی ها را به اهورامزدا نسبت می دادند و امور بد و شر همچون تاریکی و خشک سالی را به اهریمن، بطور کلی اهورامزدا بانی و حامی روشنی، گرما و زندگانی است و اهریمن سبب مرگ و نیستی، تاریکی یا خشکی و نیروهای این دو همواره در مبارزه هستند. تفکر دوالیسم در بین ایرانیان و حتی آریایی های هند و ایران قبل از زرتشت وجود داشته ولی شیوه بیان زرتشت به کلی نو و مختص به خود اوست. ثنویت او یک دوالیسم توحیدی است. زیرا هرچند اهریمن همراه با هورمزد بوده لکن سرانجام اهورامزدا باقی و اهریمن در پایان دوازده هزار سال فانی خواهد بود.
کلیدواژه ها:
اهورا مزدا (سپنته مینیو۹ – اهریمن (انگره مینیو) – دروج – آشموغ – پندار نیک – گفتار نیک – کردار نیک – اکه منه (اندیشه بد) – امشاسپندان – مهر (ایزد پیمان) – مونوتئیسم (اعتقاد بر وجود خدای یگانه) – هوم – دیو
نویسندگان
رفعت حاجی زاده
مدرس دانشکده زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد رودهن
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :