مثنوی مولوی و نجوم

عنوان مقاله حاضر «مثنوی مولوی و نجوم» است. وقتی که وضعیت علوم را در قرن هفتم و هشتم هجری مطالعه می­کنیم، متوجه پیش­رفت و توسعه علوم عقلی و نجوم در کنار علوم نقلی می­شویم و در می­یابیم که از بین ستارگان عرصه ادب فارسی، مولوی شاعر آفاق و انفس است. در این پژوهش نیز مجالی فراهم آمده است تا با طریق استفاده مولانا از دانش نجوم، ابزار نجومی، پدیده­های جوی، پیوستگی با اختران، سعد و نحس، افلاک، ستارگان و برج­های دوازده­گانه مثنوی و کاربرد آن­ها در شعر او بیش­تر آشنا شویم

کلیدواژه ها:

Astronomy ، Astronomical devices ، Atmospheric phenomena ، Omen ، Sinister ، Heavens ، Stars ، Constellations