طالبی، سراینده شوق نامه (تصحیح نسخه خطی شوق نامه و گوینده آن)
محل انتشار: پژوهشنامه ادب حماسی، دوره: 5، شماره: 8
سال انتشار: 1388
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 186
فایل این مقاله در 27 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JPNFA-5-8_013
تاریخ نمایه سازی: 2 آبان 1401
چکیده مقاله:
«طالبی» گوینده سده دهم هجری قمری که پارسی و تازی، نیک می دانسته، در تاریخ ۹۴۷ ه.ق، به نظم «شوق نامه محمدی» در قالب مثنوی مبادرت ورزیده و در سال ۹۴۹ ه.ق آن را در مکه معظمه به پایان رسانده است. استنساخ این نسخه منحصر به فرد، به خط نستعلیق متوسط با قلم کاتبی به نام «ساقی بن سلیمان»، در سال ۹۵۰ ه.ق به انجام رسیده است. «طالبی» در «شوق نامه»، داستان سفر روحانی بلوقیا پادشاه مصر را به قصد زیارت حضرت ختمی مرتبت (ص) در ۴۹۴۱ بیت سروده است. بن مایه این داستان، حدیث «اشتیاق» است و «آرزومندی». «شوق نامه» ضمن تاثیر بسیار از مثنوی مولانا و گلشن توحید شاهدی، از نظر ساختار، شباهت زیادی به مصیبت نامه عطار دارد، هر چند در بیان مسائل دینی و اخلاقی، لحن او همانند سنایی غزنوی، لحنی آموزنده و حکمی است.
کلیدواژه ها:
حضرت محمد (ص) شوق نامه طالبی سفرنامه روحانی بلوقیا داستان پردازی
نویسندگان
مهدی ماحوزی
عضو هیات علمی دانش گاه آزاد اسلامی واحد رودهن.
مریم امیر ارجمند
دانش آموخته دوره دکتری زبان و ادبیات فارسی دانش گاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :