بررسی نمادین جایگاه زن در داستان های هزار و یک شب

زن محوری ترین و اصلی ترین موضوع هزار و یک شب است که تقریبا در تمام داستان ها نقش دارد ومهمتر اینکه هزار و یک شب اثری است که خالق آن یک زن است. بنابراین بررسی نقش زن و جایگاه اودر هزار و یک شب موضوعی است که از دیدگاه های مختلف جامعه شناسانه و روانشناسانه قابل بررسی وتفکر است. زن در هزار و یک شب موجودی شرور، عشوه گر، حیله گر، شهوت ران و خیانتکار توصیف شدهو فقط برای فرونشاندن آتش هوس مرد دانسته شده است. شاید بتوان شهرزاد قصه گو را یکی از معدودزنان قصه گویی دانست که نقش مهمی در شناساندن زنان با پیچیدگی های شخصیتی، در هزار و یک شبدارد و تصاویری هرچند افسانه ای اما زیبا از زنان به تصویر کشانده است. در هزار و یک شب با شخصیتیمتنوع از زنان روبرو میشویم، زنان پرهیزکار و پارسا، زنان باهوش و مدبر، عجوزه ها، کنیزها، زنان ساحر وغیره. ریشه چنین دید و نگاه منفی نسبت به زنان را باید در فرهنگ و باورهای ملل شرق جستجو کرد. باتوجه به فرهنگ و تفکر مردسالاری این جوامع و محدودیت ها و محرومیت هایی که زنان با آن روبروهستند و از بسیاری از فعالیتهای اجتماعی و فرهنگی محروماند، طبیعی است که به دنبال راه های گریزو نجات خود به شیوه های مختلف باشند. بنابراین زایش زن فریبکار نتیجه ی جور و ستمی است کهجامعه ی مردسالار بر زن تحمیل می کند. این پژوهش با رهیافتی توصیفی تحلیلی، از روش کتابخانه ای واستادی بهره می برد و اینگونه به بررسی نمادین جایگاه زن در داستانهای هزار و یک شب پرداخته می شود.

کلیدواژه ها:

زن ، هزار و یک شب ، مردسالاری ، حیله گر ، شهرزاد