ارزیابی مهارت های ارتباطی بین فردی و عوامل مرتبط باآن دردانشجویان دانشکده ی پیراپزشکی کرمانشاه درسال ۱۳۹۳

مهارت های ارتباطی رفتارهایی یاری دهنده به منظور بیان نیازمندی ها و رسیدن به اهداف در روابط میان افراد می باشند. درعلوم پزشکی هدف از برقراری ارتباط آموزش، حمایت و یا درمان بیماران می باشد. لذا با توجه به جایگاه ویژه این مهارت ها در روابط بین بیمار و کادر درمان،این مطالعه با هدف بررسی مهارت های ارتباطی بین فردی و عوامل مرتبط با آن در دانشجویان دانشکده ی پیراپزشکی کرمانشاه درسال ۱۳۹۳ انجام گردید. در این پژوهش توصیفی- مقطعی، تعداد۱۹۶نفرازدانشجویان دانشکده ی پیراپزشکی با روش نمونه گیری طبقه ای وارد مطالعه شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه ی مهارت های ارتباطی بین فردی که روایی محتوایی و پایایی آن مورد تاییدب ود، استفاده گردید. سپس تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از بسته ی آماری SPSSنسخه ۲۰ و آزمون های تی مستقل وکروسکالوالیس صورت گرفت. میانگین نمره ی مهارت های ارتباطی دانشجویان ۶/۱۴±۴۲/۱۱۱ بود. میانگین نمره ی دانشجویان پسر و دختر به ترتیب ۳۸/۱۳±۷۸/۱۱۲ و ۶۴/۱۱±۳۲/۱۱۴ بود، که اختلاف معنادرای بین آنها یافت نشد (P=۰/۴۵). اما بین میانگین نمره ی دانشجویان با رشته تحصیلی ارتباط معناداری یافت شد (P=۰/۰۱). یافته های پژوهش حاضر نشان داد که، رشته تحصیلی دانشجویان از عوامل موثر برسطح مهارت های ارتباطی بین فردی دانشجویان دانشکده ی پیراپزشکی می باشد. از طرفی سطح توانمندی های دانشجویان این دانشکده، در زمینه مهارت های برقراری ارتباط درسطح متوسطی قرار داشت، لذا برگزاری دوره های آموزشی ویژه در جهت بهبود مهارت های ارتباطی باید مورد توجه قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

مهارت های ارتباطی ، ارتباط بین فردی ، دانشجویان ، پیراپزشکی ، کرمانشاه