مقایسه طرحواره های ناسازگار اولیه، الگوهای ارتباطی و اعتماد در روابط بین فردی در زوجین متقاضی طلاق و زوجین عادی شهر تهران

هدف و زمینه: پژوهش حاضر مقایسه طرحواره های ناسازگار اولیه، الگوهای ارتباطی و اعتماد در روابط بین فردی در زوجین متقاضی طلاق و زوجین عادی شهر تهران در سال ۱۴۰۰-۱۳۹۹ می باشند. مواد و روش ها: پژوهش حاضر توصیفی و از نوع علی مقایسه ای می باشد. جامعه پژوهش حاضرکلیه زوجین متقاضی طلاق مراجعه کننده به دادگستری های تهران و کلیه زوجین عادی در سال ۱۴۰۰-۱۳۹۹ می باشند. نمونه پژوهش حاضر ۹۰ زوج (۴۵ زوج متقاضی طلاق و ۴۵ زوج عادی) بصورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه طرحواره های ناسازگار اولیه یانگ(۱۹۹۸)، پرسشنامه الگوهای ارتباطی زوجین کریستین و سولاوی (۱۹۸۶) و پرسشنامه اعتماد در روابط بین فردی رمپل و هولمز (۱۹۸۶) می باشند. نتایج : نتایج با استفاده از آزمون تی مستقل نشان دادند میانگین نمرات طرحواره های ناسازگار اولیه یاد شده در گروه زوجین متقاضی طلاق در مقایسه با گروه عادی بیشتراست. همچنین طبق نتایج در طرحواره ناسازگار اولیه بی اعتمادی بد رفتاری، انزوای اجتماعی بیگانگی، نقص/شرم، شکست، وابستگی / بی کفایتی، آسیب پذیری در برابر ضر و بیماری، گرفتار/خویشتن تحول نیافته و اطاعت بین دو گروه تفاوت معناداری مشاهده نگردید همچنین مقایسه میانگین گروهها نشان داد که میانگین نمرات الگوی سازنده در گروه زوجین عادی بیشتر از گروه متقاضی طلاق است و برعکس در الگوی ارتباطی کناره گیری و توقع، در گروه زوجین متقاضی طلاق در مقایسه با گروه عادی بیشتر است و در نمره الگوی ارتباطی اجتنابی در زوجین متقاضی طلاق و زوجین عادی شهر تهران تفاوت معناداری وجود ندارد و میانگین نمرات اعتماد در روابط بین فردی در گروه زوجین عادی بیشتر از متقاضی طلاق است. بحث و نتیجه گیری: ارتقا ارتباطات و اعتماد نقش عمده ای در رضایت زناشویی و صمیمیت بین زوجین دارد.

کلیدواژه ها:

طرحواره های ناسازگار اولیه ، الگوهای ارتباطی ، اعتماد در روابط بین فردی ، زوجین متقاضی طلاق.