پیش بینی کارایی جمعی بر اساس تعهد به فعالیت بدنی و پویایی اجتماعی در دانش آموزان معلول

هدف این پژوهش پیش بینی کارایی جمعی بر اساس تعهد به فعالیت بدنی و پویایی اجتماعی بود. روش اجرای پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه ی آماری این پژوهش،شامل تمامی دانش آموزان معلول مشغول به تحصیل در مقطع متوسطه ی دوم استان کرمانشاه در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ بود که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس ۱۳۵ نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسش نامه ی کارایی جمعی، تعهد به فعالیت بدنی و پویایی اجتماعی استفاده شد و برای تجزیه و تحلیل داده ها از روشهای آمار توصیفی و استنباطی تحت نرم افزار SPSS نسخه ۲۳ استفاده شد. نتایج تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد، میزان پویایی اجتماعی و کارایی جمعی در بین دانش آموزان معلول بیشتر از حد متوسط و میزان تعهد به فعالیت بدنی کمتر از حد متوسط می باشد. همچنین بین تعهد به فعالیت بدنی و مولفه های آن با کارایی جمعی رابطه ی معنی داری وجود دارد، بین پویایی اجتماعی و کارایی جمعی رابطه ی معنی داری وجود دارد، بین پویایی اجتماعی و تعهد به فعالیت بدنی رابطه ی معنی داری وجود دارد. بنابراین می توان گفت تعهد به فعالیت بدنی و کارایی جمعی از متغیرهای مهم و مرتبط با کارایی جمعی دانش آموزان می باشند.

کلیدواژه ها:

تعهد به فعالیت بدنی ، پویایی اجتماعی ، کارایی جمعی