نقش تنظیم هیجان شناختی و علاقه اجتماعی در پیش بینی الگوهای ارتباطی دانش آموزان

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش تنظیم هیجان شناختی و علاقه اجتماعی در پیش بینی الگوهای ارتباطی دانش آموزان انجام شد. روش: پژوهش حاضر از نوع توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری شامل دانش آموزان دوره اول متوسطه شهر اصفهان در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ می باشد که تعداد آنها برابر ۵۰۰ نفر است و افراد نمونه نیز تعداد ۱۰۱ نفر به روش تصادفی چند مرحله ای انتخاب شدند. به این صورت که از مدارس متوسطه شهر اصفهان، کلاس های دوره اول متوسطه هر مدرسه و از هر کلاس نیز بصورت نمونه گیری خوشه ای آزمودنی ها انتخاب شدند. ابزار پژوهش نیز پرسشنامه تنظیم شناختی هیجان گارنفسکی و همکاران(۲۰۰۱)، پرسشنامه علاقه اجتماعی کودکان علیزاده و همکارن (۱۳۹۴) و پرسشنامه الگوهای ارتباطی کریستنسن و سالاوی (۱۹۸۴) بود. تجزیه و تحلیل داده ها با روش رگرسیون چند متغیره با استفاده از نرم افزار spss نسخه ۲۱ محاسبه شد. یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد که مسئولیت پذیری انجام تکالیف، ارتباط با مردم و همدلی، علاقه اجتماعی، می توانند الگوهای ارتباطی را پیش بینی کنند. ولی تنظیم هیجان شناختی و تمامی خرده مولفه های آن قابلیت پیش بینی الگوهای ارتباطی را ندارند. همچنین در این بین متغیر ارتباط با مردم و همدلی به عنوان قوی ترین پیش بینی کننده الگوهای ارتباطی تعیین شد. نتیجه گیری: می توان اینگونه نتیجه گیری کرد که الگوهای ارتباطی موثر بین والدین با دانش آموزان می تواند در بهبود علاقه اجتماعی آنان نقش مهمی داشته باشد.

کلیدواژه ها:

تنظیم هیجان شناختی ، علاقه اجتماعی ، الگوهای ارتباطی