نقش از خودبیگانگی و دشواری در تنظیم هیجان در پیش بینی گرایش به رفتارهای پرخطر

رفتارهای پرخطر از جمله آسیب های دوران جوانی بوده و سلامت آنها را در معرض تهدیدقرار میدهد، لذا هدف پژوهش حاضر بررسی نقش ازخودبیگانگی و دشواری تنظیم هیجاندر پیش بینی گرایش به رفتارهای پرخطر بود. روش پژوهش توصیفی و از نوع همبستگیبود. جامعه آماری پژوهش دانشجویان دانشگاه بوعلی سینا همدان بود که نمونه ای به حجم۳۸۸ نفر با استفاده از روش تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل مقیاسازخودبیگانگی دین (۱۹۷۶)، مقیاس گرایش به رفتارهای پرخطر زاده محمدی و همکاران(۱۳۹۰) و مقیاس دشواری تنظیم هیجان گراتز و رومر (۲۰۰۴) بود. داده ها با استفاده ازآزمون های همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه تحلیل شد. نتایج همبستگی پیرسوننشان داد بین از خودبیگانگی و دشواری تنظیم هیجان با گرایش به رفتار پرخطر رابطهمثبت و معناداری وجود دارد (P<۰/۰۱). نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد نقشازخودبیگانگی و دشواری در تنظیم هیجان در پیشبینی گرایش به رفتارهای پرخطر معناداراست (P<۰/۰۱). بر اساس نتایج میتوان گفت ازخودبیگانگی و دشواری تنظیم هیجان نقشموثری در گرایش به رفتارهای پرخطر دانشجویان دارند. لذا پیشنهاد میشود این متغیرهادر بافت آموزشی مورد توجه قرار گیرند.

کلیدواژه ها:

ازخودبیگانگی ، دشواری در تنظیم هیجان ، گرایش به رفتارهای پرخطر