تاثیر طرحواره درمانی بر اضطراب، افسردگی و طرحواره های ناکارآمد اولیه افراد مبتلا به اختلال مصرف مواد

این پژوهش با هدف تعیین تاثیر طرحواره درمانی بر افسردگی، اضطراب و طرحواره هایناسازگار اولیه افراد مبتلا به اختلال مصرف مواد انجام شد. این پژوهش نیمه آزمایشی بهصورت طرح تک آزمودنی با روش خط پایه چندگانه ABA بر روی شش آزمودنی که دارایاختلال مصرف مواد بودند، انجام گرفت. جامعه آماری شامل همه افراد مبتلا به اختلالمصرف مواد مراجعه کننده به مراکز درمانی شهرستان رزن (یکی از شهرستان های استانهمدان) در سال ۱۳۹۸ بود. ابزارها شامل پرسشنامه افسردگی بک، پرسشنامه اضطراب بکو پرسشنامه طرحواره های ناسازگار اولیه بود. طرحواره درمانی در ۱۵ جلسه به صورتگروهی و فردی و در هر هفته یک جلسه اجرا شد. آزمودنی ها در چهار مرحله مورد آزمونقرار گرفتند، تحلیل داد ها با استفاده از روش تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر انجامشد. نتایج تاثیر طرحواره درمانی را در بهبود طرحواره های ناسازگار اولیه و پس از گذشت۴ ماه نشان داد ولی در کاهش نشانگان افسردگی و اضطراب از نظر آماری تفاوت معناداریمشاهده نشد، ولی در نمودار ABA مقدار تغییرات در نمرات افسردگی، اضطراب و طرحوارههای ناسازگار ناکارآمد حوزه دوم محسوس بود. بنابراین با مداخلات درمانی متمرکز برطرحواره می توان موجب تغییر و اصلاح طرحواره ها و کاهش علائم افسردگی و اضطرابدر افراد با اختلال مصرف مواد شد. بر این اساس پیشنهاد می شود تکنیک هایطرحواره درمانی به صورت فردی برای افراد با اختلال مصرف مواد که افسردگی، اضطرابو طرحواره های ناکارآمد دارند، استفاده شود.

کلیدواژه ها:

طرحواره درمانی ، طرحواره های ناسازگار اولیه ، افسردگی ، اضطراب ، اختلال مصرف مواد