اثربخشی روان نمایشگری بر اضطراب اجتماعی وخشم دختران نوجوان تهران

هدف مطالعه حاضر تعیین اثربخشی روان نمایشگری بر اضطراب اجتماعی و خشم دختراننوجوان تهران بود. طرح پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترلبود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر تهران بودند که در دو مدرسهدولتی منطقه ۱۸ شهر تهران در سال ۱۴۰۱ - ۱۴۰۰ مشغول تحصیل بودند. از بین آنها ۳۰نفر با ارزیابی اولیه و به روش نمونهگیری هدفمند به عنوان نمونه پزوهش، انتخاب و در دوگروه آزمایش (۱۵ نفر) و کنترل (۱۵ نفر) به صورت تصادفی جایگزین شدند. گروه آزمایشبه مدت ۱۲ جلسه ۹۰ دقیقه ای در هفته دو بار تحت آموزش گروه درمان روان نمایشگریقرار گرفت. ابزار اندازه گیری پژوهش شامل پرسشنامه های اضطراب اجتماعی کانور (۲۰۰۰)و پرسشنامه سیاهه خشم نواکو بود که توسط شرکت کنندگان در ۲ مرحله پیش آزمون وپس آزمون تکمیل گردید. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیری تحلیلشد. یافته های حاصل از تحلیل داده های پژوهش نشان داد که روان نمایشگری به طورمعناداری باعث کاهش اضطراب اجتماعی و کاهش خشم در (رفتار پرخاشگرانه، فکرپرخاشگرانه، احساس پرخاشگرانه) در گروه آزمایش شده است. همچنین، میانگین نمراتدر مقایسه با قبل از درمان ازنظر آماری کاهش معنیداری داشته است. با توجه به یافته هایپژوهش میتوان از این مداخله درمانی برای بهبود اضطراب اجتماعی و خشم نوجواناناستفاده کرد.

کلیدواژه ها:

درمان روان نمایشگری ، اضطراب اجتماعی ، خشم ، نوجوانان