اثربخشی روش تدریس حل مسئله بر خلاقیت و خودکارآمدی دانش آموزان

هدف از پژوهش حاضر یررسی اثربخشی روش تدریس حل مسئله بر متغیرهای خلاقیت وخودکارآمدی تحصیلی در دانشآموزان دختر متوسطه اول شهر اهواز بود. از جامعه مذکوربا استفاده از روش نمونه گیری چند مرحله ای یک مدرسه بطور تصادفی از مدارس شهراهواز انتخاب شد و در مرحله بعد ۴۰ نفر دانش آموز بصورت تصادفی از این مدرسه انتخابشدند. این دانش آموزان به روش تخصیص تصادفی به ۱ گروه آزمایش (کلاس روش تدریسحل مسئله) ۲۰ نفره و یک کلاس بعنوان گروه کنترل ۲۰ نفره تقسیم شدند. طرح تحقیقنیمه تجربی و از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. در این تحقیق از پرسشنامهخلاقیت عابدی (۱۳۸۲) و پرسشنامه خودکارآمدی تحصیلی جینگ و مورگان (۱۹۹۹)استفاده شد. قبل از شروع مداخلات هر دو گروه در پیش آزمون شرکت کرده و سپس برایگروه آزمایش ۱۰ جلسه ۷۵ دقیقه ای مداخله ارائه شد و گروه کنترل تنها آموزش رسمیمدرسه را دریافت کردند . بعد از پایان مداخلات بار دیگر هر دو گروه در پس آزمون شرکتکرده و در نهایت داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره و یک متغیرهمورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که روش تدریس حل مسئله بر خلاقیتو خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان اثر بخش بود.

کلیدواژه ها:

روش تدریس حل مسئله ، خلاقیت ، خودکارآمدی ، دانش آموزان