بررسی اثربخشی مداخله ورزشی مبتنی بر برنامه های بین نسلی بر شادکامی و خودکارآمدی دانش آموزان

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی مداخله ورزشی مبتنی بر برنامه های بین نسلی برشادکامی و خودکارآمدی دانش آموزان مقطع متوسطه استان آذربایجان شرقی، شهرستانتبریز انجام گرفت. طرح تحقیق از نوع مطالعه نیمه آزمایشی و از نوع پیش آزمون - پسآزمون با گروه کنترل میباشد. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی دانش آموزان دختراول متوسطه، مشغول به تحصیل در سال تحصیلی ۱۴۰۱ - ۱۴۰۰ در شهرستان تبریز بود،کهبه روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای ۳۰ نفر از دانش آموزان انتخاب و بهصورت تصادفی، ۱۵ نفردرگروه آزمایش و ۱۵ نفر درگروه کنترل قرارگرفتند. گروه آزمایشتحت مداخله ورزشی مبتنی بر برنامه های بین نسلی قرارگرفتند، اما برای گروه کنترلمداخله انجام نشد. ابزارهای گردآوری داده ها شامل پرسشنامه شادکامی آکسفورد (۱۹۹۵)،پرسشنامه اسکوارتز و جرو سالم (۱۹۸۱) و روش مداخله ورزشی مبتنی بر برنامه های بیننسلی بود. جهت تحلیل داده های پژوهش حاضر از آزمون تحلیل کواریانس ANCOVA ونرم افزار SPSS۲۵ استفاده شد. نتایج نشان داد که تفاوت معناداری بین نمرات پیش آزمونو پس آزمون گروه آزمایشی و همچنین تفاوت معناداری بین دوگروه آزمایشی وگواهدرشادکامی و خودکارآمدی دانش آموزان وجود داشت (p˂۰.۰۵). انجام مداخلات ورزشیبر متغیر شادکامی اندازه اثر بزرگتر (مجذور اتا برابر با ۰.۸۵) و برمتغیر خودکارآمدی اندازهاثر کوچک (مجذور اتا برابر با ۰.۴۳) راداشته است. دانش آموزان شرکت کننده در جلساتمداخله ورزشی مبتنی بر برنامه های بین نسلی قرار در مقایسه با گروه کنترل و درمقایسهبا قبل از مداخله درمجموع خودکارآمدی و شادکامی بیشتری را تجربه کردند.

کلیدواژه ها:

مداخله ورزشی مبتنی بر برنامه های بین نسلی ، شادکامی ، خودکارآمدی