اعتبار سنجی نهاد «ولی عرفی» در حضانت از کودک

سرپرستی و تربیت کودک از موضوعات مهم و بنیادین حقوق خانواده بشمار می رود. درمتون دینی مشروعیت تصدی تدبیر امور کودک تنها برای ولی خاص، حاکم و در نهایتعدول مومنین تعریف شده است. به نظر می رسد آن چه در نظر شریعت اسلامی از اهمیتوالایی برخوردار است؛ حفظ مصالح، رشد و رسیدگی به نیازهای کودک است. یکی ازنهادهایی که میتواند در این راستا نقش موثری را ایفا نماید، نهاد «ولی عرفی» است؛ چرا که در بسیاری از موارد فردی که هیچ نسبتی با کودک نداشته به نگهداری و سرپرستی کودک اقدام می نماید و از نگاه عرف مسئول و ولی او قلمداد می شود. اما از آن جایی کهنگهداری از کودک تصرف در اموال وی را به دنبال دارد، لازم است که مشروعیت آن ازنگاه آموزه های دینی مورد واکاوی قرار گیرد. از این رو، در نوشتار حاضر که به روشتحلیلی – توصیفی سامان یافته، به بررسی مشروعیت نهاد ولی عرفی پرداخته شده است.نتائج به دست آمده حکایت از ظرفیت غنی منابع دینی در اعتبار دهی به نهاد ولی عرفیدارد تا در سایه آن بتوان به نیازهای کودک رسیدگی کرد.

کلیدواژه ها:

کودک ، ولایت ، ولی شرعی ، ولی عرفی