یادگیری معکوس؛ چارچوب آموزشی برای ارتقای یادگیری فعال: مقاله مروری

در دهه های اخیر بسیاری از نظام های آموزشی جهان، راهبرد آموزشی به نام یادگیریمعکوس را به کار گرفته اند. در رویکرد یادگیری معکوس که ارتباط نزدیکی با فلسفه سازندهگرایی دارد ابتدا ساختار کلاس درس سنتی به طور خلاقانه به مدل یادگیرنده محور تغییرداده می شود و معلم محتوای آموزشی را به صورت فیلم، صوت و متن از قبل در اختیار دانشآموزان قرار میدهد و دانش آموزان مطالب را به صورت فردی می آموزند، سپس در کلاسبه صورت گروهی دانسته هایشان را به اشتراک می گذارند و با یکدیگر بحث و گفتوگومی کنند. یادگیری معکوس صرفا جایگزینی آموزش مستقیم معلمان با فیلم های آموزشینیست بلکه این وارونه کردن در درجه اول مربوط به نقش فعال یادگیرنده در کلاس وافزایش تجربه یادگیری آنها است. هدف پژوهش حاضر بررسی روش یادگیری معکوس درارتقا یادگیری فعال است. در این مطالعه به بررسی پیشینه های پژوهش در ارتباط با متغیرهاپرداخته شده و فرایند یادگیری فعال در کلاس معکوس مورد بررسی قرار گرفت. بررسیادبیات ارائه شده در یادگیری معکوس نشان میدهد که این شیوه آموزشی فرصت بیشتریرا برای یادگیری عملی و درگیر شدن در فعالیتهای فعال و حل مسئله با کمک و راهنماییمعلم فراهم می کند.

کلیدواژه ها:

دانشجوی دکتری ، روانشناسی تربیتی ، دانشگاه فردوسی مشهد