اثربخشی آموزش فرزندپروری مثبت بر فرسودگی تحصیلی، خودکارآمدی و خوش بینی دانش آموزان

سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 226

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

CEDP05_010

تاریخ نمایه سازی: 24 مهر 1401

چکیده مقاله:

هدف از تحقیق حاضر تعیین اثربخشی آموزش فرزندپروری مثبت بر فرسودگی تحصیلی،خودکارآمدی و خوش بینی دانشآموزان بود. این تحقیق از نظر هدف کاربردی و از نظرروش، شبه آزمایشی است. جامعه آماری تحقیق نیز شامل دانش آموزان دوره اول متوسطهشهر تهران در نیمسال اول سالتحصیلی ۹۸ - ۱۳۹۷ و والدین آنها بوده است که از این بین۳۰ دانش آموز (۱۵ نفر گروه آزمایش و ۱۵ نفر گروه کنترل) به همراه والدینشان به روشنمونه گیری تصادفی خوشه ای چندمرحله ای به عنوان نمونه مورد مطالعه تحقیق انتخابشدند. در بین گروه آزمایش آموزش فرزندپروری مثبت براساس بسته آموزشی ساندرز(۱۹۹۳) در ۸ جلسه دو ساعته اجرا شده و در این مدت گروه کنترل هیچگونه آموزشی رادریافت نکرد. ابزارهای گردآوری داده های مورد نیاز تحقیق شامل پرسشنامه فرسودگیتحصیلی برسو و همکاران (۱۹۹۷)، پرسشنامه باورهای خودکارآمدی شرر و همکاران(۱۹۸۲) و نسخه تجدید نظر شده آزمون جهت گیری زندگی (LOT-R؛ اسچیر، کارور وبریگس، ۱۹۹۴) بوده است. در پایان بعد از اطمینان از نرمال بودن توزیع متغیرهای تحقیق،داده های به دست آمده از پرسشنامه های تحقیق به کمک آزمون تحلیل کواریانس موردتحلیل قرار گرفت. یافته ها نشان داد که آموزش فرزندپروری مثبت در کاهش سطحفرسودگی تحصیلی و بهبود خودکارآمدی و خوش بینی دانش آموزان تاثیر معناداری(P<۰/۰۵) دارد. از یافته های تحقیق حاضر میتوان اینگونه نتیجه گیری نمود که کاهشسطح فرسودگی تحصیلی و بهبود خودکارآمدی و خوش بینی دانش آموزان نیاز به یادگیریمهارت های فرزندپروری مثبت در بین والدین دارد.

نویسندگان

ابوالفضل احسانی

دکتری روانشناسی تربیتی، مدرس دانشگاه فرهنگیان

فرامرز سهرابی اسمرود

استاد روانشناسی بالینی، گروه روانشناسی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران

رضا قربانی حهرمی

استادیار روانشناسی تربیتی، گروه روانشناسی، واحد علوم تحقیقات تهران