رابطه انگیزش پیشرفت و ویژگی های شخصیتی با اهمال کاری تحصیلی در بین دانش آموزان پسر دوره اول متوسطه ناحیه ۲ شهر یزد

یکی از مسایل مهم در فضای آموزشی به موقع انجام دادن وظایف محوله و در نظر گرفتنعوامل موثر در آن است. بدین منظور هدف پژوهش حاضر تعیین رابطه انگیزش پیشرفت وویژگیهای شخصیتی با اهمالکاری تحصیلی بود. طرح پژوهش همبستگی بود. جامعهآماری پژوهش حاضر شامل کلیه دانش آموزان پسر دوره اول مقطع متوسطه ناحیه ۲ شهریزد که طبق گزارش آموزش و پرورش شهر یزد برابر با ۱۴۸۷۴ دانشآموز بودند. در اینپژوهش از روش نمونه گیری غیر تصادفی در دسترس و همچنین جهت تعیین حجم نمونهاز جدول مورگان استفاده شد. نمونه پژوهش ۳۷۷ نفر تعیین گردید. ابزارهای اندازه گیری،مقیاس انگیزش تحصیلی والرند و همکاران (۱۹۹۲)، پرسشنامه سنجش صفات پنجگانهشخصیتی مک کری و کاستا (۱۹۸۵) و مقیاس اهمالکاری تاکمن (۱۹۹۱) بود. تحلیلداده های پژوهش با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و محاسبه رگرسیون انجام گرفتهاست. نتایج پژوهش نشان داد که هر چه انگیزش پیشرفت دانش آموز بیشتر باشد،اهمال کاری او کاهش می یابد. همچنین نتایج نشان داد، دانش آموزانی که تیپ شخصیتیبرون گرایی، با وجدان بودن و خوشایندی داشتند، اهمال کاری کمتری داشتند و برعکسدانش آموزانی که تیپ شخصیتی روان رنجور داشتند، اهمال کاری بیشتری را تجربه می کردند.

کلیدواژه ها:

انگیزش پیشرفت ، ویژگی های شخصیتی ، اهمالکاری تحصیلی ، دانش آموزان پسر دوره متوسطه