مدل ساختاری صفات شخصیتی بر اساس احساس شرم و گناه با میانجیگری خودشناسی انسجامی

پژوهش حاضر با هدف تعیین مدل ساختاری احساس شرم و گناه براساس صفات شخصیتبا میانجیگری خودشناسی انسجامی انجامشد. جامعه آماری این پژوهش، شامل دانشجویانیبود که در بهار ۱۴۰۰ در دانشگاه آزاد اسلامی واحد رودهن مشغول به تحصیل بودند. بهاین منظور ۲۵۰ نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. شرکت کنندگانپرسشنامه پنج عاملی نئو کاستا و مکری (۱۹۸۹)؛ مقیاس خودشناسی قربانی و همکاران(۲۰۰۳) و مقیاس عاطفه خودآگاهی برای بزرگسالان تانجی و همکاران (۲۰۰۰) را تکمیلکردند. داده ها پس از گردآوری با استفاده از روش مدلیابی معادلات ساختاری تحلیل شد.نتایج نشان داد ضریب مسیر کل بین عامل روان رنجورخویی و احساس شرم و گناه مثبت ومعنادار است (۰۱ / ۰ > P ، ۳۱۱ / ۰ = β). همچنین ضریب مسیر کل بین عامل های برونگرایی(۰۱ / ۰ > P ، ۲۹۴ / ۰ =- β) و وظیفه شناسی (۰۱ / ۰ > P ، ۳۰۰ / ۰ =- β)، توافق پذیری و احساسشرم و گناه (۰۵ / ۰ > P ، ۱۷۵ / ۰ =- β) منفی و معنادار بود. ضریب مسیر غیرمستقیم بینعامل روان رنجورخویی و احساس شرم و گناه مثبت و معنادار بود (۰۱ / ۰ > P ، ۰۹۰ / ۰ = β).همچنین ضریب مسیر غیرمستقیم بین عامل های وظیفه شناسی (۰۱ / ۰ > P ، ۱۳۲ / ۰ =- β) وگشودگی (۰۵ / ۰ > P ، ۰۷۱ / ۰ =- β) با احساس شرم و گناه منفی و معنادار بود. صفاتشخصیتی خودشناسی انسجامی در تجربه احساس شرم و گناه اهمیت زیادی دارند.

کلیدواژه ها:

خودشناسی ، شرم ، شخصیت ، گناه