بررسی و تحلیل صلاحیت های حقوق بین الملل کیفری و نقش آن در رعایت و حفظ موازین حقوق بشر

سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 348

فایل این مقاله در 16 صفحه با فرمت PDF و WORD قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

HLSPCONF03_111

تاریخ نمایه سازی: 24 مهر 1401

چکیده مقاله:

یکی از عوامل توسعه دهنده حقوق بشر، به عنوان ابتدایی ترین و اساسی ترین حقوق، که هر فرد به طور ذاتی و فطری ،به صرف انسان بودن از ان بهره مند می شود حقوق بین الملل کیفری است.موضوع حقوق بین الملل کیفری جرایم بین المللی است و مرتکبین ان عمدتا دولت ها هستند.بنابراین بین المللی بودن این رشته خصیصه ذاتی ان را تشکیل می دهد.از همین رو برخی ان را جرایم بین المللی و عده ای حقوق جزای بین دولت ها نام نهاده اند.هدف اصلی حقوق بین المللی کیفری عبارت است از اتخاذ تدابیر بین المللی برای جلوگیری از برهم خوردن نظم عمومی بین المللی و همچنین عدم بی کیفر مانی مرتکبین جرایم خاص و جدی بین المللی است که در نهایت منجر به پیگرد و مجازات کردن افرادی است که این نظم را برهم زنند. نتایج پژوهش حاضر بیان گر این است که وقوع جرائم در صحنه بین المللی حادثه نوپایی به شمار نمی رود و انسان و جامعه بین المللی در هر زمانی به اقتضاء توان نسبت به جنایات بین المللی واکنش نشان داده است. قرن گذشته را در حالی بدرقه می کنیم که وجه غالب روابط بین الملل، روابط مبتنی بر سلطه، جنگ و بحران بوده است و علیرغم تلاش جامعه بشری در برقراری صلح و امنیت، اغلب شاهد غلبه اراده ی سیاسی بر قواعد و مقررات حقوقی بوده ایم. با این وجود نباید از نظر دور داشت که سیر تحولات روابط بین الملل پس از جنگ جهانی دوم به سوی حاکمیت قانون پیش رفته و قواعد حقوق بین الملل بیش از پیش مورد توجه قرار گرفته اند، براساس چنین تفکری است که جامعه جهانی در اواخر قرن ۲۰ میلادی پایه های نهادی مستقل را برای اقامه عدل در جهان بنیان نهاد و اساسنامه دیوان را به عنوان میراثی نیکو به نسل های آینده بشری اهداء نمود. اما آنچه از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است، نقش حقوق بین الملل کیفری در نحوه و چگونگی حمایت و رعایت الزامات حقوق بشری عصر حاضر است که در این پژوهش مورد بررسی و تبیین قرار گرفته است

کلیدواژه ها:

نویسندگان

میثم نوروزی

استادیار و عضو هیات علمی دانشکده علوم انسانی، دانشگاه بوعلی سینا، (همدان ، ایران)،

مهدی اسکندری خوشگو

دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق بین الملل موسسه آموزش عالی عمران و توسعه همدان