ارزیابی کمی و کیفی روغن بذر در برخی گونه های شورپسند

شوری یکی از مهم ترین مسائلی است که باعث کاهش عمده سطح زمین های قابل کشت و همچنین میزان تولید و کیفیت محصول می شود. شناسایی و اهلی سازی گونه های گیاهی مقاوم به شوری که دارای ارزش اقتصادی هستند، راهبرد مهمی محسوب می شود. این مطالعه به منظور بررسی درصد روغن و محتوای اسیدهای چرب بذر برخی گونه های شورپسند انجام شد. نتایج نشان داد، بیشترین درصد روغن (۲۰/۱۴ درصد) در گیاه شورزی سالیکورنیا (قلیا) و کم ترین مقدار (۶۵/۲ درصد) در گیاه شورزی سنبله نمکی مشاهده شد. بیشترین میزان اسید پالمیتیک، اسید استئاریک و اسید لینولنیک در گیاه سنبله نمکی اندازه گیری شد. بیشترین مقادیر اسید لینولئیک در گیاهان سالیکورنیا (قلیا)، آسمانی سیخک دار و شور سودی و کم ترین مقدار در گیاه سنبله نمکی به دست آمد. بیشترین مجموع اسیدهای چرب اشباع و غیراشباع به ترتیب در گونه سنبله نمکی و گونه های سالیکورنیا و شور ترکمانی اندازه گیری شد. علاوه بر این، درصد اسیدهای چرب غیراشباع در همه گونه های مورد بررسی به جز گونه سنبله نمکی در سطح بالایی بود. با توجه به شورپسند بودن این گیاهان و قابلیت رشد آن ها در خاک های شور، می توان از این گیاهان به عنوان یکی از منابع استحصال روغن در این خاک ها استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

اسید اولئیک ، اسید پالمیتیک ، اسیدهای چرب اشباع ، اسیدهای چرب غیراشباع