مقایسه سه پروتکل برگشت آب بر بازماندگی و فاکتورهای بیوشیمیایی بچه ماهی قزل آلا در استخرهای مستطیلی

همواره پیرامون استفاده از آب برگشتی در مزارع برای پرورش بچه ماهی بویژه بچه ماهی قزل آلای رنگین کمان، نگرانیهایی وجود داشته است. هدف از این مطالعه، مقایسه زنده مانی و فاکتورهای بیوشیمیایی خون بچه ماهی انگشت قد قزل آلا در سه پروتکل مختلف برگشت آب (سه سیستم بازگردشی نسبی با کاهش %۵۰ و %۶۶ و ۷۵% آب تازه ورودی و جایگزینی آن با آب برگشتی) و سیستم باز می باشد. به این منظور، بچه ماهی قزل آلا (با میانگین وزنی ۰.۵ ± ۱۰ گرم) با تراکم نگهداری (۵Kg/m(۳ و تراکم بارگذاری ۱L/min/Kgfish مورد مطالعه قرار گرفت. طی دوره یکماهه، اختلاف معنی داری در مرگ و میر بین تیمارهای آزمایشی مشاهده شد و بیشترین میزان بازماندگی در سیستم باز و ۵۰% بازگردش بود. برگشت آب تغییرات معنی داری را در گلوکز بچه ماهیان موجب نشد. اما، مقادیر کورتیزول در تیمار ۷۵% بازگردش، افزایش معنی داری را نسبت به سایر تیمارها نشان داد. بعلاوه، نتایج حاصله، بیانگر عدم مشاهده اختلاف معنی دار در پروتئین کل، تریگلیسرید و کلسترول پلاسمای بچه ماهیان با توجه به پروتکل برگشت آب بود. نظر به حساسیت بالای بچه ماهیان قزل آلا، استفاده از پروتکل برگشت آب ۷۵% با توجه به نوع سیستم تصفیه طراحی شده در این مطالعه، مطلوب به نظر نمی رسد.

کلیدواژه ها:

، O.mykiss ، سیستم باز ، سیستم بازگردشی ، زنده مانی ، فاکتورهای بیوشیمیایی