مکانیسم تثبیت کربن آلی در جنگل های مانگرو

اکوسیستم جنگلی مانگرو دارای منافع متعددی از جمله میزان بالای ترسیب و ذخیره کربن است. جنگل زدایی یا اختلال در این اکوسیستم منجر به انتشار مقادیر زیاد دی اکسیدکربن به جو می شود. بنابراین جنگل های مانگرو به عنوان یک مولفه مهم در کاهش انتشار گازهای گلخانه ای ناشی از جنگل زدایی و تغییر اقلیم پیشنهاد شده اند. تثبیت کربن آلی در خاک های زمینی و رسوبات دریایی، نتیجه مقاومت ذاتی OM، حفاظت فیزیکی، برهمکنش با مواد معدنی و فلزات است. با این حال، این موضوع به ندرت در خاک های جنگل های مانگرو بررسی شده و مقاومت ریشه ها و تولید خالص بالای اکوسیستم جنگل های مانگرو (تولید اولیه بالا و تنفس هتروتروف کم) به ترتیب به عنوان مکانیسم ترسیب اولیه کربن آلی در خاک های ذغال سنگ نارس و خاک های معدنی جنگل های مانگرو در نظر گرفته شده اند. این بررسی اطلاعات موجود در مورد مکانیسم های زیربنایی تثبیت کربن آلی در رسوبات جنگل های مانگرو را ارائه می کند. مکانیسم های اولیه تثبیت کربن آلی بین ذغال سنگ نارس و خاک های معدنی جنگل های مانگرو متفاوت است. در خاک های معدنی جنگل های مانگرو، فرآیندهای تثبیت فیزیکی و شیمیایی مهم هستند، اما مکانیسم های تثبیت کربن آلی به طور قابل توجهی مورد مطالعه قرار نگرفته است. در ذغال سنگ نارس جنگل های مانگرو، مقاومت در برابر ریشه های مانگرو و مهار فنل اکسیداز در شرایط بدون اکسیژن ممکن است مکانیسم های اولیه تثبیت کربن آلی باشد. بیحرکتی کربن آلی ناشی از شوری احتمالا در هر دو نوع رسوب نقش دارد. در نهایت، این بررسی استدلال می کند که تولید زیرزمینی و نهاده های آلوکتون در جنگل های مانگرو احتمالا دست کم گرفته شده اند.

کلیدواژه ها:

استخر کربن ، خاک معدنی ، ذغال سنگ نارس ، کربن آلی خاک ، تثبیت