تحلیل فضایی کیفیت کالبدی مساکن روستایی در ایران

مسکن دارای کارکرد چندجانبه­ای در نظام روستایی است. یکی از ابعاد مورد تاکید نظام برنامه­ریزی، نوسازی و بهسازی مسکن است. در کشور ما توسعه مسکن روستایی روند رو به رشدی به ویژه در بعد کالبدی و ساختی تجربه نموده است. با این وجود بخش عظیمی از جمعیت روستایی در نواحی مختلف کشور در مساکن غیر مقاوم و کم دوام ساکن هستند. در این مقاله تلاش شده است تا به بررسی و تحلیل توزیع فضایی کیفیت و ساخت مسکن روستایی در استان­های مختلف کشور پرداخته شود. داده­های مورد نیاز از مطالعات اسنادی استخراج شده است. کیفیت ساخت مساکن روستایی در قالب ۹ شاخص به تفکیک استان­های کشور سنجیده شده است. داده­ها با بهره­گیری از روش تصمیم­گیری چند معیاره VIKOR تجزیه و تحلیل شده است. در نهایت طبقه­بندی استان­ها بر ساخت و کیفیت مسکن روستایی با استفاده از روش تحلیل خوشه­ای K در SPSS انجام گرفت و خروجی به صورت نقشه در محیط GIS ترسیم شده است. نتایج نشان داد تفاوت و تمایز معناداری در نوع مصالح به کار رفته در مساکن روستایی کشور وجود دارد. به گونه­ای که درصد قابل ملاحظه­ای از این مساکن با مصالح آجر، آهن و سنگ که به نوعی موید داوم و کیفیت متوسط می­باشد، ساخته شده است. به لحاظ توزیع فضایی – مکانی نیز می­توان گفت کیفیت ساخت مساکن روستایی در بخش عمده­ای از استان­های کشور (۲۴ استان) در سطح کم کیفیت، متوسط و مناسب قرار دارد. تنها سه استان مازندران، آذربایجان شرقی و کرمان از کیفیت عالی ساخت مساکن روستایی برخوردار هستند.

کلیدواژه ها:

Housing ، Rural Settlement ، Stuff Quality ، مسکن ، سکونتگاه روستایی ، کیفیت مصالح. ویکور