تاثیر کاهش سطح باز چاهک خوراکدهی پره ای برعملکرد تیکنر مس - مولیبدن فاز۲ مجتمع مس سرچشمه

تیکنرها با ته نشینی ذرات موجب افزایش غلظت دوغاب در تهریز و بازیابی آب جهت استفاده مجدد در فرآوری مواد معدنی میشوند. با توجه به کارایی مناسب چاهک خوراکدهی پره ای فاز ۱، در تیکنر فاز ۲ نیز، چاهک خوراکدهی پره ای با کاهش حدود ۴۰ درصدی فاصله بین پره ها و افزایش حدود ۳۰ درصدی عرض طاقچه ها نسبت به فاز ۱ نصب شد. این تغییرات، برای فراهم کردن دو شاخص مهم طراحی چاهک خوراکدهی، یعنی افزایش زمان ماند مواد و توزیع بیشینه انرژی در چاهک، اعمال شدند. نتایج نشان داد که در مقایسه با چاهک پره ای تیکنر مس- مولیبدن فاز ۱، زمان ماند مواد در چاهک فاز ۲ افزایش یافت. مجموعه این اصلاحات، باعث کاهش ۲۵/۵ درصدی کدورت آب سرریز تیکنر، افزایش ۲ واحدی درصد جامد تهریز و کاهش ۹ درصدی گشتاور وارد بر پاروهای تیکنر فاز ۲ نسبت به تیکنر فاز ۱ گردید.

کلیدواژه ها:

تیکنر ، چاهک خوراکدهی پره ای ، زمان ماند ، توزیع انرژی ، گشتاور ، کدورت آب سرریز ، سرچشمه.