تحلیل علایم وقوف سجاوندی در سوره کهف

علائم وقف سجاوندی که شامل علامت وقف لازم (م)، وقف مطلق (ط)، وقف جایز (ج)، وقف قبیح (لا) و وقف مرخص (ص) است، علاوه بر کاربردهایی که در تجوید و قرائت قرآن کریم دارند، نقش قابل ملاحظه ای را در فهم صحیح آیات الهی ایفا می کنند. پژوهش حاضر در صدد است با اتخاذ روش توصیفی- تحلیلی، نقش علایم وقوف سجاوندی را در سوره»کهف« که سوره ای مکی و مشتمل بر آموزه های متنوعی همچون اصول سه گانه دینی اسلام یعنی توحید، معاد و نبوتبا بیان داستان های اصحاب گذشته است، بر فهم قرآن کریم مورد بررسی و واکاوی قرار دهد. بررسی ها نشان می دهدانواع ن شانه های وقف و ابتدا در این سوره با هدفی خاص، آیات این سوره را به گزاره هایی تقسیم بندی کرده ا ست که ملاحظه این علایم، می تواند به فهم صحیح آیات قرآن کریم، توجه شایانی نماید. به عنوان مثال با وقف نمودن بر آیاتی از سوره »کهف« که در آن ها از علامت وقف »لا« یا وقف قبیح استفاده شده، مقصودی ناقص از کلام خداوند متعال برداشت می شود که به فهم نادر ست منجر می گردد. نیز در برخی آیات این سوره علامت وقف جایز به کار رفته که در برابر این علامت ها یا می توان وقف کرد و جایز است وقف نکرد.

کلیدواژه ها:

وقوف سجاوندی ، فهم قرآن ، وقف و ابتدا ، تفسیر.