بررسی سیاست مدن در اشعار صائب تبریزی

واژه ی حکمت به معنای دانایی، معرفت و سخن استوار است. هر یک از کلمات قصار شامل؛ پند، اندرز و موعظت را نیز،حکمت گفته اند. صائب فردی حکیم است و دارای حکمت نفسانی؛ زیرا آفریننده ی اندیشه های اخلاقی است. حکمت عملی علمبه تکالیف انسان است و از بایدها و شایدها بحث می کند و هدف آن رسیدن انسان به رستگاری و سعادت است. سیاست مدنیکی از شاخه های حکمت عملی است و مراد از این علم تفکر در امور داخلی کشور و یا جامعه است که مردم آن برای بقای نوعو رفاه حال یکدیگر به ناچار احتیاج به همکاری همدیگر دارند. صائب تبریزی شاعری است که با اجتماع می نگرد و سیاست رالازمه ی آن می داند. به نظر او نیز حاکم یا پادشاه هر جامعه یا کشور باید دارای صفاتی چون عدالت و دوری از ظلم، عقل ودانش، حکمت، دوراندیشی و بلندهمتی باشد و برای دفاع از میهن و ایجاد نظم و امنیت تلاش کند و به محرومان توجه نماید تادر نهایت جوامع آنها بسوی ارزشها و کمالات پیش بروند. در این تحقیق ۷۰۱۵ غزل دیوان شش جلدی صائب (به کوشش محمدقهرمان، ۱۳۸۳ )، مطالعه شده و طبق تقسیم بندی برگرفته از کتاب اخلاق ناصری خواجه نصیر الدین طوسی ابیات حاویحکمت هایی راجع به سیاست مدن (مبارزه با دشمنان، توجه به دردمندان و محتاجان، عدالت و پرهیز از ظلم) جمع آوری و دستهبندی شد. نتیجه این است که صائب صائب در بین موضوع های مختلف به عدالت و پرهیز از ظلم و توجه به دردمندان توجهخاصی داشته است .

کلیدواژه ها:

صائب تبریزی ، حکمت عملی ، اخلاق و سیاست مدن