تحلیل تاثیر نشانه شناسی در طراحی بناهای فرهنگی المانی معماری معاصر ایران

بناهای فرهنگی و المانی شاخص های هویتی و ملی هر کشوری هستند و در بعد مکانی خاص در قالب نشانه معنا پیدا می کنند. اهمیت موضوع در توجه به لایه های معاصر ایران و خوانش آنها و مکاشفه نگرش های دال و مدلولی درون آنها از بعد تکثیر فرهنگی می باشد. بررسی لایه ها و خوانش آنها بدین جهت است که در اکثر موارد بدون آگاهی های نظری و شناخت دقیق لایه های فکری معماری شکوهمند گذشته ، معمار ایرانی در ادوار گذشته رو به تقلیدی کورکورانه و سطحی آورده است. چرا که نشانه شناسی بناهای فرهنگی و وادی معماری و زمینه متاثر از آن می تواند رهگشای توالی مسیر در راه درست و توجه به بازانگاری مفهومی نشانه ها در جهت سیر تکوینی آن در ادامه باشد. نشانه شناسی به دو دیدگاه ساختار وپساساختار گرا می پردازد. نشانه شاسان ساختار گرا رابطه متن و معنا را مستقیم دانسته و در مقابل نشانه شناسان پسا ساختارگرا، رابطه متن و معنا را غیرمستقیم دانسته و به جستجوی مفهوم ضمنی و روابط بینا متنی می پردازند. هدف از پژوهش حاضر معرفی بناهای فرهنگی معماری معاصر ایران در قالب بررسی نشانه شناسی آنها در بعد زینه و بستر و مکاشفه لایه های تاریخی آن به جهت مفاهیم اثر می باشد. روش تحقیق از نوع کیفی و به صورت توصیفی تحلیلی و در قالب بررسی نمونه های موردی بناهای فرهنگی المانی معماری معاصر ایران به عنوان نمونه های مشهود و عینی می باشد. نتیجه عمده ای که از این پژوهش بدست آمد نشان دهنده توجه به عوامل زمینه در آثار معماری معارص و تبعیت و عدم نفی آن و برخورداری از راهکار میانه در برخورد با زمینه و متن می باشد.

کلیدواژه ها:

نشانه شناسی معماری ، خوانه معماری ، زمینه گرایی ، معماری معاصر ایران