ارزیابی مولفه های زمینه گرایی در طراحی مجموعه اقامتی – فرهنگی نمونه موردی: مرکز فرهنگی دزفول، مجتمع امین

زمینه گرایی دیدگاهی است که به ویژگی های خاص یک مکان و به کارگیری آنها در طراحی معاصر، توجه دارد. هر بنایی که ساخته می شود خود به عنوان بخشی از زمینه مطرح می گردد و به عنوان بخشی از زمینه برای بنای بعد از خود زمینه سازی می کند. این پژوهش با هدف شناخت معیارهای انسان گرایی در معماری زمینه گرا در طراحی مجموعه اقامتی فرهنگی است لذا تحقیقات ارزنده مذکور هر یک به بخشی از موضوع پرداخته اند، روش تحقیق این پژوهش با توجه به ماهیت موضوع پژوهش، از لحاظ محتوا نوعی پژوهش کیفی به شمار می آید، اما اساس پژوهش متکی بر روش توصیفی-تحلیلی و بر پایه استدلال قیاسی می باشد. همچنین ابزا گرداوری داده ها توسط مشاهدات عینی و مطالعه منابع مکتوب، اسناد و مدارک شکل گرفته است. می توان نتایج این پژوهش توسط محققان را این چنین اثبات کرد که در طراحی مجموعه اقامتی فرهنگی در ایران با در نظر گرفتن ویژگی های اجتماعی و فرهنگی و هم چنین شرایط اقلیمی و جغرافیایی و بهره گیری از معماری سنتی و بومی منطقه در جهت زمینه گرا بودن بنا، می توان از این ویژگی ها به شکل مناسب و درخوری در طراحی مجموعه اقامتی بهره گرفت.

کلیدواژه ها:

مجموعه اقامتی فرهنگی ، معماری زمینه گرا ، زمینه گرایی