دو روش فرا ابتکاری برای زمانبندی ماشینهای موازی با ویژگی شکست کار برای مینیمم کردن مجموع دیرکردها

زمان بندی ماشین های موازی به واسطه ی گستره ی وسیعی که در زمینه های کاربردی دارد، یک زمینه ی تحقیقاتی مورد علاقه است. این مقاله روی مسئله ی زمان بندی n کار مستقل که باید روی m ماشین موازی مشابه انجام شوند، باهدف مینیمم سازی مجموع دیرکرد و در نظر گرفتن ویژگی شکست کار، تمرکز می کند. فرض می شود که یک کار می تواند به زیرکار هایی شکسته شود و این زیرکار ها می توانند به صورت مستقل روی ماشین های موازی انجام شوند. ما یک مدل ریاضی برای این مسئله ارائه می کنیم. مسئله ی مجموع دیرکرد روی ماشین های موازی NP-hard است. بدست آوردن یک جواب بهینه برای این نوع مسائل پیچیده و با ابعاد بزرگ، در یک زمان مناسب و با استفاده از solverهای بهینه یابی، بسیار مشکل است. ما دو روش فرا ابتکاری پیشنهاد میدهیم: جستجوی ممنوع و شبیه سازی تبرید. نتایج محاسباتی روی مسائل تولید شده ی تصادفی در اندازه های مختلف مقایسه شده است.