دیرینگی تاثیر زبان فارسی در زبان عربی (دوران جاهلیت)

از آنجا که ایرانیان، از دیرباز، دارای تمدن کهن و پرباری بوده اند؛ بدیهی است سایر اقوام و ملتها - بخصوص آنها که هممرز با ایران بوده اند -تحت تاثیر زبان، ادب و فرهنگ آن تمدن، قرارگرفته و بهره های فراوانی از آن ببرند. اکثر زبانشناسان، آنقدر به تاثیر زبان و ادب عربی - بخصوص پس از اسلام - در زبان و ادب فارسی، پرداخته اند که گویی این تاثیر، یکسویه بوده و زبان فارسی، هیچ تاثیری در زبان عربی نگذاشته است؛ اما با نگاهی عمیقتر به برخی متون و اشعار نویسندگان و شاعران عربی، در دوران جاهلیت، واژگانی دیده میشود که ریشه ای فارسی دارند؛ اهمیت این موضوع، آنجا بیشتر شده که در قرآنکریم نیز کلماتی وجود دارد که در فارسی بودن آنها تردیدی نیست. این مقاله بر آن است تا با کند و کاوی دقیق تر، دیرینگی تاثیر زبان فارسی را در زبان عربی، مورد بررسی، قرار داده و نشان دهد این تاثیر، در مقایسه با تاثیر زبان عربی در فارسی، از قدمت بیشتری برخوردار است و در عصر جاهلیت عربی- به سهم خود- در آن زبان، تاثیر گذاشته است. نوشتار حاضر،توصیفی- تحلیلی است و گردآوری داده های آن، به روش کتابخانه ای و از نوع متنخوانی میباشد.