بررسی رابطه مثبت اندیشی و شفقت به خود با انعطاف پذیری روانشناختی مطالعه موردی: پرستاران دارای شیفت در گردش بیمارستان های دولتی شهرستان زرند

مثبت اندیشی به عنوان رویکردی تازه در روان شناسی، بر فهم و تشریح شادمانی و احساس بهزیستی ذهنی و همچنین پیش بینی دقیق عناصری که بر آن ها موثرند، توجه می کند. این رویکرد از دیدگاهی مثبت گرایانه با افزایش احساس ذهنی بهزیستی و شفقت به خود، به جای درمان مشکلات و اختلالات می پردازد. شفقت ورزی به خود به معنی پذیرش عاطفی چیزی است که در یک لحظه در ما رخ می دهد. زمانی که صحبت از دلسوزی انسانها برای یکدیگر به میان می آید، این موضوع امری بدیهی در نظر گرفته می شود. اما درباره مفهوم شفقت ورزی به خود مساله متفاوت بوده و شفقت ورزی به خود در نگاه اول از شفقت ورزی به دیگران کمی پیچیده تر به نظر می رسد، اما در واقع شفقت ورزی به خود تفاوتی با شفقت ورزی برای دیگران ندارد. انعطاف پذیری روان شناختی به توانایی فرد برای تمرکز بر موقعیت فعلی و استفاده از فرصت های آن موقعیت بر گام برداشتن در مسیر اهداف و ارزشهای درونی با حضور رویدادهای روان شناختی ناخواسته اشاره دارد. هدف مقاله بررسی رابطه مثبت اندیشی و شفقت به خود با انعطاف پذیری روانشناختی است، روش توصیفی تحلیلی است و نتایج به دست آمده نشان داد بین این سه مولفه رابطه معناداری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

مثبت اندیشی ، شفقت به خود-انعطاف پذیری روانشناسی