بررسی کنش گفتار در نامه ۴۱ نهج البلاغه

کنشی که در نتیجه گفتار باشد به گوینده کمک میکند تا با گفتن یک جمله یا یک پاره گفتار عملی را به انجام رساند. این نظریه توسطفردی بنام «آستین» مطرح شد و به نظریه «کنش گفتاری» معروف شد؛ که یکی از مباحث مهم تحلیل گفتمان در حوزه دانش زبان شناسیبه شمار می رود. پس از «آستین» شاگرد او «جان سرل» طبقه بندی پنج گانه ای را برای آن ارائه داد. با توجه به این که بررسی بافت کنش گفتاردر یک متن می تواند مقدمات تحلیل روابط اجتماعی و انسانی افراد در جامعه را فراهم سازد؛ بررسی و تحلیل متون دینی از جمله نهج البلاغه، براساس این نظریه می تواند یکی از راههای درک و شناخت بهتر لایه های پنهان کلام مولا و عامل ارتباط بهتر انسانها با یکدیگر باشد. از اینروی، پژوهش حاضر می کوشد با روش توصیفی و تحلیل محتوا و بافت موقعیتی متن، نامه ۴۱ نهج البلاغه را بر اساس این نظریه مورد بررسیقرار دهد تا کنش های گفتاری و دلایل آن را در کلام حضرت در این خطبه تحلیل و تبیین نماید.

کلیدواژه ها:

حضرت علی (ع) ، نامه ۴۱ نهج البلاغه ، نظریه کنش گفتاری ، سرل