مشکلات و نیازهای آبی استان چهارمحال و بختیاری و ارتباط آن با انتقال آب بین حوضه ای (مطالعه موردی زیر حوزه چشمه علی-سولگان، شهرستان بروجن)

کمبود آب تنها به بخش کنترل، ذخیره و تأمین آب مربوط نمی شود، بلکه به نحوه توزیع، انتقال، برنامه ریزی و مدیریت صرفه جویی و... ارتباط دارد. استان چهارمحال و بختیاری با وسعت 16532 کیلومتر مربع (یک درصد از مساحت ایران)، دارای 10 درصد منابع آب ایران و سرچشمه دو رود بزرگ زاینده رود و کارون و بخشی از دز می باشد. در حالی که استان مذکور شامل حدود 890 کیلومتر مربع دیمزار کم بازده، 3412 کیلومترمربع مراتع ضعیف با قابلیت تبدیل به باغ و کشاورزی و 1777 کیلومترمربع اراضی آبی می باشد. طبق آمار شرکت آب منطقه ای در حدود 59/728 میلیون مترمکعب میزان کسری آب مخرن دشتهای استان و حدود 2753 میلیون مترمکعب آب (سال 1389) برای طرح های آبزی پروری موجود مورد نیاز است. میزان خسارت خشکسالی سال 1390 به کارخانه ها و شرکت های استان 1633 میلیون ریال برآورد گردید. حوزه آبخیز ونک از زیر حوزه های اصلی کارون در شهرستان بروجن و مد نظر برای طرح انتقال آب بین حوضه ای (به استانهای دیگر) قرار دارد. چشمه علی-سولگان یکی از زیر حوزه های آبخیز ونک است که در منتهی الیه آن قرار دارد. مساحت این زیرحوزه 15835 هکتار است. طبق اولویت بندی آمایش سرزمین براساس روش مخدوم در زیر حوزه مورد بررسی، 2483هکتار مناسب برای کاربری کشاورزی آبی و باغداری و 527 هکتار مناسب برای آبزی پروری ماهیان سردآبی شناسایی شدند. نسبت سود به هزینه استفاده از آب در درون حوزه ونک چندین برابر انتقال آب بین حوضه است بعلاوه اجرای طرحهای استفاده از منابع آبی در درون حوزه علاوه بر کنترل تخریب منابع آب و خاک حوزه رفاه و رونق اقتصادی منطقه را در برخواهد داشت.

کلیدواژه ها:

مشکلات و نیاز آبی ، انتقال آب بین حوزه ای ، آمایش سرزمین ، حوزه آبخیز چشمه علی ، استان چهارمحال و بختیاری